++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2548

ถือโทรศัพท์มือถือเป็นขวัญใจให้เป็นเพื่อนตายต้องพกติดตัว

ศึกษาแบบอย่างการใช้โทรศัพท์มือถือพบว่า ไม่ว่าจะเป็นคนต่างชาติต่างภาษาต่างกันมากสักแค่ไหน ทั้งหนุ่มสาวเมืองน้ำชา และปากีสถานต่างก็หลงรัก ในเครื่องมือติดต่อสื่อสารล้ำยุคอันนี้พอๆกัน

ทั้งนี้ เป็นผลจากการศึกษาสำรวจของมหาวิทยาลัยเซอร์เรย์แห่งอังกฤษ ศึกษาแบบอย่างการใช้โทรศัพท์มือถือ ของคนในชาติยุโรปต่างๆ 3 ชาติ รวมกับปากีสถานในเอเชียอีก 1 ชาติ ดร. แอมพาโร ลาเสน หัวหน้าคณะสำรวจ กล่าวว่า แม้ว่าคนแต่ละชาติจะมีแบบอย่างการใช้ต่างกันเท่าใด แต่ก็เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือต่างก็รู้สึกหลงในมันด้วยกันทั้งสิ้น "พวกเขานึกไม่ออกว่า จะสามารถอยู่ในเมืองอันทันสมัยของยุคนี้ ถ้าหากไม่มีมันได้อย่างไร"

ดร.หญิงกล่าวบอกต่อไปว่า การสำรวจได้ พบว่าไม่ว่าจะคนชาติไหน แต่ต่างก็พกพามันติดตัวไว้เสมอ "แม้จะตอนไม่ได้พูด ก็ยังคงถืออยู่ในมือ เหมือนกับลูกประคำของนักบวช ที่ช่วยให้อุ่นใจ คนชอบจับต้องมันเพราะการลูบคลำ สิ่งที่คุ้นเคยเป็นความสุขใจ" พร้อมกับยกตัวอย่างว่า บางรายลืมถือมาจากบ้าน ยังยอมไปทำงานสายต้องย้อนกลับไปเอามา

ดร.แอมพาโรเล่าต่อไปว่า อย่างไรก็ตาม คนแต่ละชาติต่างก็มีวิธีใช้มันในที่สาธารณะต่างกัน คนปารีสและลอนดอน จะยืนพูดอยู่ กลางบาทวิถีริมถนน เหมือนกับพูดอยู่ในห้องในบ้านของตน แต่ชาวกรุงมาดริด เวลาพูดกันที จะรุมกันพูดล้งเล้งพร้อมกันทีละหลายคน.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น