วันใสๆที่หัวใจฝัน " ตอน...ถุงขนม...

“ ถุงขนม “
ฉันอยู่ตรงป้ายรถเมล์หลังเสร็จจากการซื้อข้าวของ นั่งมองโน่นมองนี่ รถสายที่ต้องการยังมาไม่ถึง บาง
ทีก็มาแล้ว…แต่แน่น ซึ่งผู้เกลียดปลากระป๋องอย่างฉัน ไม่ยอมขึ้นเด็ดขาด จะขึ้นแท็กซี่หรือ…เวลามีมากมาย
เหลือเฟือ ไม่ต้องรีบ…

คิดแล้วก็ได้แต่นั่งเหม่อ มองหาวัตถุดิบในการผลิตเรื่องสั้น ถนนตอนนี้มีแต่คนเร่งรีบ แทบจะเก็บข้อมูล
อันใดไม่ได้เลย คนที่แต่งตัวคล้ายกัน ทรงผมคล้ายกัน แม้แต่หน้าตาก็ยังเฉยชาเหมือนกัน เดินอยู่รอบตัวเต็ม
ไปหมด เพียงเยอะแค่จำนวน สาระและความแตกต่างแทบไม่มี

แม่ลูกคู่หนึ่ง หยุดรถลงข้างป้ายรถเมล์ ที่มีขยะกองใหญ่ กองล้นถังออกมา รถของเขาเป็นสามล้อ
ประเภทรับซื้อของเก่าที่เราชินชากับมันดีในนาม…ซาเล้ง

คนเป็นแม่ก็คุ้ยๆๆๆ น่าสงสาร… ในยุคที่เศรษฐกิจฝืดเคืองเสียจนการซื้อเศษกระดาษยังต้องแก่งแย่งกัน
ขยะกลับกลายเป็นแหล่งมหาสมบัติ เธอแยกขยะออกอย่างตั้งใจ เธอคงไม่รู้หรอก ว่าตนเองเป็นกลไกธรรม
ชาติของการ “ รีไซเคิล “ ขั้นพื้นฐานตัวหนึ่ง

เธอจะคิดอะไรนะ…ค่ากับข้าว ค่าเช่าบ้าน หรือค่าขนมเจ้าตัวเล็กที่ยืนยิ้มให้แม่อยู่ข้างๆ
แต่ที่แน่ๆ เธอคิดถึง…เงิน

ผู้หญิงคนนี้กลับน่าสนใจกว่าคนที่เดินผ่านไปมาเสียอีก ดูอายุยังน้อย แม้จะถูกความจนเผาเสียจนกร้าน
โลก แต่แก้มยังอิ่ม ไม่มีริ้วรอยมากนัก ชวนให้คิดว่าเธอคงจะแต่งงานตอนไม่เต็มยี่สิบดี เหมือนที่คนยากจน
ค่อนประเทศทำกัน พร้อมๆกับความไม่รู้ในการคุมกำเนิด นอกจากลูกชายคนนี้แล้ว ในท้องที่นูนออกมานั่นก็
บอกว่าเป็นอีกชีวิตหนึ่งที่ต้องหาเลี้ยง

เจ้าตัวเล็กที่ยืนอยู่ใกล้ๆ สวมเสื้อที่น่าจะ “ เผื่อโต “ ไปได้อีกหลายปี ปากถามโน่นถามนี่ตามประสาเด็ก
อายุควรจะไม่เกินสี่ขวบ นี่ก็เป็นอีกชีวิตหนึ่งที่เป็นวัตถุดิบได้ วัตถุดิบชั้นดีเสียด้วย เด็กมีความหลากหลายใน
ตนเอง และความหลายหลากนั้นบริสุทธิ์ เดียงสา จนน่าขัน ดูแล้วอารมณ์เบิกบาน ฉันชอบแหย่เด็กด้วยการ
ทำหน้าตาตลกแล้วยิ้มให้ ถ้าเด็กน้อยนั้นเป็นเด็กกล้าเขาจะจ้องดูฉันตรงๆ ถ้ากล้ามากกว่านั้นมักจะแลบลิ้น
ส่วนที่กลัวจะหดตัวหลบเข้าบังหลังคนที่มาด้วย

ฉันจดๆจ้องๆ รอจังหวะที่เจ้าตัวน้อยจะหยุดปากถามแม่แล้วหันมามอง เพื่อจะยิ้มให้ ทำหน้าหลอก จะ
ได้ดูปฏิกิริยาอันไร้ซึ่งจริต และสีหน้าซึ่งมาจากใจจริงอันบริสุทธิ์

ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็หันมา คนสวมแว่น หน้าตาแบบฉันมักชวนให้เด็กๆมองอยู่แล้ว ส่งยิ้มให้ และเจ้าตัว
น้อยก็ยิ้มตอบโดยเปิดเผย ฉันทำแก้มป่องพองหลอกเขา เรียกเสียงหัวเราะใสๆ และการโต้ตอบโดยเลียนแบบ
กันก็เกิดขึ้นทันที

ฉันแลบลิ้น…เขาแลบตาม ทำหน้าเป็นทำนองว่า…” ลิ้นยาวกว่า “

ฉันยื่นฟันล่างออก ทำหน้าตาให้(คิดว่า)คล้ายหมาป่า ได้ผล…เจ้าตัวเล็กขยับปากขยุกขยิก สักพักก็ทำ
ตามได้โดยเร็ว แถมเดินเข้ามาใกล้ๆ ยืดคอให้ดูชัดๆอีก

คราวนี้เริ่มสนุก ยกนิ้วชี้ขึ้น “ แหกตา “ เจ้าตัวเล็กยกขึ้นสองข้างแหก(ตา)บ้าง…เอ๊ะ มันพัฒนาแฮะ

เราโต้ตอบกันเงียบๆสักพัก รถเมล์และผู้คนจะผ่านไปฉันไม่สน นานๆจะเจอคู่ต่อสู้ที่น่าสนุกเช่นนี้…

เราแหย่กัน เล่นกัน แหกตา แหกจมูก แหกปาก ดึงหู ทำหน้าติงต๊อง ทำฟันเหยิน ทำตาเหล่…และ
เขาก็ทำตามได้โดยไม่ยาก เก่งนะ เขาเก่ง เขากล้า…

ไม่นานนักฉันก็งัดท่าไม้ตายออกมา นั่นคือ…ผิวปาก เด็กมักยังไม่รู้จักการควบคุมกล้ามเนื้ออันซับซ้อน
การผิวปากจึงเป็นเรื่องยากและ…เป็นของที่เขาอยากทำอย่างยิ่ง ฉันผิวเป็นเพลงโฆษณายอดฮิต ไม่สนใจกับผู้
คนที่ผ่านไปมาจะมองอย่างไร ช่างเขา ฉันกำลัง “ เล่น “ กับคู่แข่งขันน้อยที่แสนเก่งนี่อยู่ต่างหาก

และท่าไม้ตายของฉันได้ผล เด็กน้อยไม่อาจทำตามได้ มีเสียงลมหวีดแหลมออกจากปากเขาเพียงนิด
หน่อย แต่นั่นทำให้เขาเขิน…อาย ต้องไปหลบหลังแม่ อ้าปากถามโน่นถามนี่แก้ขวย เสียงของเขาไพเราะ ใสๆและคำถามที่ถามล้วนเยาว์วัย ใฝ่รู้

ฉัน…ผู้ลำพองในชัยชนะฟังอย่างสนุก ใจนึกโต้ตอบเด็กน้อยตามคำถาม ในขณะที่ผู้เป็นแม่เงียบงัน เร่ง
มือค้นของที่ใช้ได้จากถังขยะง่วน เหงื่อชุ่มตัว
“ แม่จ๋า นี่อะไร “
…ม้วนผ้าพิมพ์ดีดจ๊ะหนู…
“ แม่…ในถุงนี่หอมจัง “
…มันเป็นถุงขนมนี่จ๊ะ แต่ขนมหมดไปแล้ว ถุงแฟบเชียว…
“ แม่ นี่เค้าไว้ทำอะไร “
…มันเป็นกระดาษที่เขาทำลายทิ้งจ๊ะหนู แต่เอาไว้รองกันของแตกได้ นกเอาไปทำรังก็ได้…
“ แม่ กลิ่นอะไร “
…ว้า อันนี้ไม่รู้… สิ่งที่เจ้าตัวเล็กยื่นให้แม่ดมไกลจมูกฉันมาก เจ้าตัวเล็กอาจไม่ได้ยินเสียงตอบในใจฉัน คราว
นี้เขาถามแม่ซ้ำอีก เหมือนอยากจะให้แม่ตอบ ท้ายประโยคมีเสียงอ่อนหวานด้วยคำสุภาพ น่ารัก
“ แม่ กลิ่นอะไรครับ “
…โถคนดี…มาลูก เอามาให้ป้าดม เอามาให้ป้าตอบ…

ฉันอยากจะตะโกนบอกเขา แม้ขยะถุงนั้นจะเหม็น ฉันก็ยินดีดมมันโดยไม่บ่น เพียงอยากตอบคำถามแก้
ความสงสัยให้หัวใจดวงน้อยได้ ฉันเต็มใจเหม็น แต่เสียงกราดเกรี้ยวที่ผู้เป็นแม่ตะคอกกลับมาชวนน้ำตาเอ่อ
“ ไม่รู้ ถามเสียจริง ม...ไปนั่งบนรถไป “

น้ำตาเอ่อขึ้นกลบตาดวงน้อย แต่ไหลท่วมใจดวงใหญ่ ฉันอยากเข้าไปกระชากคอเสื้อถามคนเป็นแม่ ว่า
ทำได้อย่างไร ทำไมไม่ตอบลูก แค่ก้มนิดหน่อยจะเสียเวลามากมายนักเชียวหรือ ด้วยมือน้อยนั้นยื่นสิ่งที่แก
สงสัยเกือบจะติดจมูกแม่อยู่แล้ว

ฉันได้เพียงแต่มองร่างเล็กกระจ้อยร่อย มาดผงาดยามแข่งขันกับฉันไม่มีเหลือเลย เขากลายเป็นลูกโป่งที่
ถูกเจาะลมแห่งความภาคภูมิออกจนหมด แม้เมื่อครั้งพ่ายแพ้ในการผิวปาก ไหล่น้อยนั้นก็ยังไม่ห่อเท่า…

แกไต่ขึ้นไปบนรถ ตามคำสั่งแม่ ตัวลีบ จัดข้าวของบนรถให้มีที่ว่างเพิ่ม ฉันยิ่งมองอย่างรักใคร่ เขารู้
หน้าที่ รู้ช่วยเหลือแม่ แม้วัยจะน้อยนักหนา แต่แม่…ใยไม่รู้หน้าที่

การจัดของคงทำให้แกดีขึ้นด้วยได้ง่วนกับอะไรเสียบ้าง เด็กน้อยเริ่มปรายตามาทางฉันอย่างจะหามิตร
แล้วคงจะสะดุดตากับข้าวของที่ฉันหอบหิ้ว ในจำนวนนั้นมีถุงขนมของร้าน “ อากิโกะ “ รวมอยู่ด้วย ขนมเจลลี่
สีต่างๆสดใสคงเตะตาแก และเตะใจฉันดังโครม อยากยกให้ อยากบอกว่า
…เอาไปเลยลูก เอาไปเลย ป้ากินเข้าไปมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก อ้วนเปล่าๆ…

ดวงตาแวววาวแจ่มแจ๋ว มองอย่างสนใจใคร่รู้ เด็กอย่างเขาจะรู้จักขนมจากร้านดังที่มีหน้าตาแปลก
ประหลาดนี้ได้อย่างไร เขาคงคิดว่ามันเป็นของเล่น เพราะบางอันเป็นแท่งพลาสติกใส ยอดบนเสียบด้วยคุ๊กกี้
รูปกองอึอันมหึมา ขนมรูปหน้าคน แมว หมา กล้วย และอีกหลายๆอย่างที่ฉันขนซื้อมา ถูกบรรจุเป็นพวกๆใน
ถุงพลาสติกลวดลายน่ารัก

แม้แต่ถุงใหญ่ที่รวมขนมไว้ ยังเป็นถุงใส มีรูปการ์ตูนหน้าเด็กหญิงสัญลักษณ์ของร้าน สีแดง ดำ เหลือง
มองดูยังไงก็เหมาะกับเด็ก ดึงดูดให้พ่อแม่ผู้มีทรัพย์ทั้งหลายต้องควักกระเป๋าจ่ายมัน แล้วทำไมมันจะไม่เหมาะ
กับเด็กน้อยคนนี้เล่า เขาช่วยแม่ เขาเล่นกับฉัน เขาเหมาะกับขนมถุงนี้มากกว่าป้าแก่ๆผู้น้ำหนักตัวเกินอย่าง
ฉัน เขาเหมาะสมจริงๆ

แต่เขากำลังจะไป แม่วัยรุ่นขนถุงที่ใส่กระป๋องน้ำอัดลมที่ถูกเหยียบบี้แบนเพื่อให้ลดการใช้เนื้อที่ และ
ระบายอารมณ์ไปในตัวขึ้นรถ เข็นออก…

ฉันรวบรวมความกล้า…
“ เอาขนมมั้ยคะ …”

ฉันถามเด็ก แต่ตามองแม่ กลัวเหลือเกินว่าการให้ของกับเขาจะถูกตีความเป็นการดูถูก ถ้าผู้เป็นแม่
สะบัดหน้าจากไป ฉันจะทำอย่างไร เข้าไปบอกเธออย่าทำร้ายลูกตนเองมากกว่านี้เลย ให้แกกินเถิด ขนมถุงนี้
จะทำให้แกมีพัฒนาการที่ดีขึ้น ได้รับรู้รสชาดที่เด็กๆควรลิ้ม

หรือเข้าไปชิงตัวเด็กน้อยนั้นมา ลักพาตัวไปไว้ที่บ้าน ตอบคำถามเขาให้สมใจ เล่นกันทั้งวัน ใส่ใจกับเขา
ทดแทนที่แม่ไม่แบ่งปันความอาทรให้

หรือกระชากคอเสื้อมา กรอกหูให้หล่อนรู้ว่าลูกเธอนั้นฉลาด น่ารัก สนใจแกให้มากกว่านี้หน่อย…

โธ่เอ๋ย…วันฟ้าใสของฉัน ทำไมหัวใจจึงหม่นเช่นนี้ …

แม่เด็กหันมา มองอย่างงงๆ มองฉัน มองถุงขนม แล้วเปลี่ยนสายตาไปมองลูก…

เจ้าตัวน้อยตาแป๋ว บิดมือเล็กนิ้วผอมอย่างขลาดๆ ใจที่จดจ่อรอคำตอบ กับดวงตาดำขลับวิงวอนนั้นคง
จะทำให้คนเป็นแม่หัวใจอ่อนลง เสียงเธอนุ่มนวลเมื่อก้มลงพูดกับลูกชาย
“ ขอบคุณป้าเขาซิลูก “

เหมือนเสียงสวรรค์ ใบหน้าเล็กๆยิ้มกว้าง ไหว้อย่างอ่อนน้อม หัวทุยๆก้มลงจนสุดเท่าที่จะก้มได้ รับ
ขนมถุงโตมากอดไว้แน่น คนเป็นแม่หันมายิ้มให้ หน้าตาดูสดใสขึ้นทันตา สองแม่ลูกขี่รถไปท่ามกลางความสับ
สนวุ่นวายบนถนน แต่ท่าทางที่บอกนั้นทำให้ฉันรู้ว่า “ แม่ “ และเจ้าตัวน้อยคงสุขใจยิ่งนัก เจ้าของถุงขนมตัว
น้อยที่นั่งอยู่หันมายิ้มจนเห็นเหงือกแดงแจ๋เป็นการส่งท้าย

ยิ่งเห็นแกแกะถุงขนมไม่ออก ผู้เป็นแม่ชะลอรถ แกะความหอมหวานของขนมเพื่อลูกน้อย เจ้าตัวเล็ก
ตอบแทนแม่ด้วยชิ้นแรกที่หยิบจากถุงได้ก็ป้อนใส่ปากแม่ ใจฉันอ่อนยวบ ร่ำร้องขอโทษที่คิดไม่ดีกับเธอ ภาวะ
รัดตัวที่บังคับ ทำให้เธอละเลยลูกไปบ้าง แต่สายใยของแม่ทำให้ลูกและผู้ให้กำเนิดผูกพันกันเสมอ

ฉันเดินย้อนกลับไปในห้างสรรพสินค้า ซื้อขนมอีกหนึ่งถุง…

ขนมถุงแรกในวันนี้ของฉันเดินทางไปกับผู้เหมาะสมสำหรับมัน แต่จะมีขนมสักกี่ถุง ไปถึงมือน้อยๆที่ไขว่
หาความหอมหวาน ปากน้อยๆที่ปารถนาจะลิ้มรส ดวงตาคู่น้อยที่จ้องมองอย่างใคร่รู้ อยากศึกษาในรูปร่างอัน
แปลกตา และดวงใจดวงน้อยกี่ดวงที่จะได้ปลื้มเปรมกับมัน…

จะมีสักกี่ถุง…

จะมีสักกี่ถุง…ที่ไปถึง และกี่คน…ที่ได้

หัวใจฉันหมองหม่น อยากมีขนมสักร้อยถุง ล้านถุง แจกจ่ายให้แก่เด็กๆ อยากมีมือสักล้านมือ ช่วยแจก
จ่ายถุงขนมในดวงใจให้แก่กัน

คุณมีถุงขนมหรือเปล่า…

หรือคุณมีของเล่น เสื้อผ้า หนังสือ ที่ยังดีอยู่ แต่ประโยชน์น้อยต่อคุณแล้ว…
บ้านเด็กตาบอดผู้พิการซ้ำซ้อน
-21 / 23 ซอยรามอินทรา 34 ถนนรามอินทรา แขวงจรเข้บัว เขตลาดพร้าว กรุงเทพฯ 10230
-โทรศัพท์ 5104895 5103625 โทรสาร 9436235
FOUNDATION FOR REHABILITATION & DEVELOPMENT OF CHILDREN AND FAMILY (FORDEC)
-1035 / 3 ถนนศรีนครินทร์ แขวงสวนหลวง กรุงเทพฯ 10250
- ตู้ ป.ณ. 33 อ่อนนุช กรุงเทพฯ 10250
-โทรศัพท์ (662) 7212983-4 โทรสาร (662) 7212985
มูลนิธิสันติสุข
-100 / 4 ถนนอาจณรงค์ คลองเตย พระโขนง กรุงเทพฯ 10110
-โทรศัพท์ 2401729-30 โทรสาร 2497312
เพื่อนๆ ท่านใดรู้จักมูลนิธิ เพื่อเด็ก เพื่อสัตว์ เพื่ออะไรต่อมิอะไร เอามาช่วยกันเสียบเสริมต่อท้ายด้วยค่ะ
อยากได้สถานที่ติดต่อ เบอร์โทร และถ้ามีเบอร์บัญชีธนาคารด้วยจะยิ่งเป็นการดี
ขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแจมนะคะ โดยคุณ : ป้าหนอน (from pantip.com)