อยู่กับความจริง

ตัวอยู่กับทุกความจริง ปากตรงกับทุกความจริง ใจยอมรับทุกความจริง แล้วจะไม่โดนความจริงทำร้าย


สิ่งที่ง่ายที่สุดคือการมีเนื้อตัวอยู่กับความจริง ทุกคนต้องปรากฏตัวอยู่ในความจริง ไม่ใช่ความฝัน แต่สิ่งที่ยากกว่านั้นคือการใช้ปากพูดให้ตรงกับความจริง เพราะหลายครั้งการพูดความจริงทำให้ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ


ว่าไปแล้ว เรื่องยากที่สุดในชีวิตดูเหมือนจะเป็นการยอมรับความจริงนี่แหละ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความจริงอันไม่น่าพอใจที่เราเป็นคนก่อเหตุด้วยการโกหกทิ้งเรี่ยราดไว้เอง คือพอใจจะบิดเบือนให้ความจริงบิดเบี้ยว แต่ไม่พอใจจะยอมรับผลอันเบี้ยวบิดที่ตามหลังมา


พระพุทธเจ้าสอนให้ยอมรับความจริงขั้นพื้นฐานว่าเรามีลมหายใจแสดงความไม่เที่ยง ให้ดูอยู่ตลอดเวลา เมื่อดูไปเรื่อยๆจนกลายเป็นสมาธิ เห็นว่าเข้ามาแล้วก็ออกไป เดี๋ยวหายใจยาวแล้วก็สั้นลง ไม่แน่นอน ใจจะเริ่มยอมรับความจริงขั้นพื้นฐานได้ เมื่อยอมรับความจริงต่อหน้าต่อตาได้ ก็ยอมรับความจริงอื่นๆที่เหลือได้ และเห็นว่าไม่ยากนักถ้าจะพูดให้ตรงกับความจริง และปรากฏตัวอยู่กับความจริงด้วยความสุขกายสบายใจ เปลี่ยนให้ดูแค่ไหนก็ยอมรับไปแค่นั้น ไม่ใช่จมอยู่กับความไม่ได้อย่างใจไปตลอดชีวิตอย่างสูญเปล่า


ทั้งนี้ทั้งนั้น การยอมรับความจริงไม่ใช่การงอมืองอเท้า แต่เป็นการเลือกอยู่กับความจริงโดยไม่ว่างเปล่าจากกรรมในทางสร้างสรรค์ตาม หน้าที่ เพราะการงอมืองอเท้าเป็นสัญลักษณ์ของคนหนีความจริง ไม่ใช่เผชิญความจริง ไม่พยายามทำชีวิตให้ดีขึ้นจริงครับ

ดังตฤณ
สิงหาคม ๕๕