หลวงพ่อปัญญา เคยเล่าถึง ความเมตตาของโยมแม่ ที่ได้ตามสอนท่าน ทั้งที่ตอนนั้นท่านบวชเป็นพระแล้ว และอายุเกือบจะสามสิบปีว่า
"จำได้ว่าคราวหนึ่่งไปเทศน์ที่เมืองพัทลุง สมัยนั้นเงินแพงมาก เขาติดกัณฑ์เทศน์ยี่สิบบาท นี่เรียกว่ามากเต็มทีแล้ว ปกติไปเทศน์ก็ได้บาทสองบาท ห้าบาทอย่างสูง คราวนี้เขาติดตั้งยี่สิบบาท พอเทศน์จบแล้ว คุณแม่ไปพบที่กุฏิ คุณแม่บอกว่า วันนี้เทศน์ได้ตั้งยี่สิบจะเอาไปไหน ก็บอกว่าเอาไปใช้จ่ายอะไรต่ออะไร ท่านก็บอกว่าควรจะ ถวายวัดสักสิบห้าบาท เอาไปใช้สักห้าบาทก็พอแล้ว เพราะว่าทางวัดเขาใช้จ่ายต้อนรับแขกเหรื่อมากในงานนี้ ให้ทำบุญเสียสักสิบห้าบาท
อาตมาได้ฟังแล้วมันตื้นตันใจ ตื้นตันที่คุณแม่นี่ท่านรักเรา ท่านหวังดีต่อเรา ยังตามมาสอนมาเตือน เวลานั้นอายุมันยังไม่แก่ขนาดนี้หรอก เพียงสามสิบหรือยี่สิบเจ็ดอะไรอย่างนั้นแหละ
เมื่อคุณแม่มาเตือนก็ต้องปฏิบัติตาม เอาเงินไปถวายสมภาร ท่านบอกว่า ทำไมไม่เอาไปใช้ ไปเรียนหนังสือ เลยบอกให้ท่านฟังว่า แม่มาสอนเมื่อตะกี้นี้ บอกว่าให้ทำบุญสักสิบห้าบาท เอาไปใช้สักห้าบาทก็พอแล้ว ท่านสมภารท่านฟังยิ้ม ๆ ท่านยิ้มคงนึกในใจว่า เอ...แม่ท่านปัญญานี่สำคัญ มาสอนมาเตือนลูก"
ขณะที่เล่าเรื่องนี้ หลวงพ่อปัญญาอายุมากแล้ว และเป็นพระที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ แต่ "สำเนียง" ที่ท่านพูดถึงโยมแม่เต็มไปด้วยความอ่อนน้อม เคารพยกย่อง มีความชัดเจนเสมือนว่าโยมแม่ไม่ได้จากไปไหน แต่อยู่ในหัวใจท่านตลอดเวลา ท่านแสดงออกอย่างชัดแจ้งว่า ความเป็นเนื้อเป็นตัว เป็น "ท่านปัญญา" อะไรทั้งหมดนี้ ท่านได้จากโยมแม่ของท่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น