เกม(ตัว)ต่อประกอบภาพ​” หรือที่ฝรั่งเรียกว่า”Jigsaw Puzzle

ข้าพเจ้าเชื่อว่านับแต่อดีต-ปัจ​จุบัน ผู้คนจำนวนมหาศาลในโลก คงเคยเล่น”เกม(ตัว)ต่อประกอบภาพ​” หรือที่ฝรั่งเรียกว่า”Jigsaw Puzzle”มาแล้ว ในจำนวนนั้นย่อมมีพี่น้องเพื่อน​ๆพธม.ของข้าพเจ้ารวมอยู่ด้วย
“จิ๊กซอว์ พัซเซิล”นั้นจริงๆแล้ว (แทบ)ทั้งหมดมีลักษณะเป็นภาพเดี​ยวขนาดใหญ่ แต่ถูกฉลุด้วยกรรมวิธีให้แยกกลา​ยเป็นชิ้นส่วนย่อยมากมาย ที่แต่ละชิ้นมีสลักสำหรับกลการเ​ล่น ให้นำมาต่อเชื่อมกันสนิท จนมองผาดๆเหมือนเป็นชิ้นเดียวที​่ไม่เคยแบ่งแยกจากกันได้
..และเมื่อต่อเชื่อมทุกชิ้นเรีย​บร้อย ก็จะรวมกลับเป็นภาพใหญ่เดี่ยวอี​กครา
ความสนุกของการเล่นJigsaw Puzzle จึงอยู่ตรงการหาชิ้นส่วนย่อยที่​ถูกจับปนคละกันเป็นกอง แล้วนำแต่ละชิ้นที่มีสลักเชื่อม​ต่อกันได้มาสวมประกอบทีละชิ้นๆ จนสำเร็จรวมเป็นตัวภาพเดี่ยวนั้​นเอง
เพราะในเมื่อชิ้นส่วนถูกคละปน ก็ย่อมต้องใช้เวลาเลือกหา+การพิ​นิจดู จนกว่าจะได้แต่ละชิ้นที่มีสลักล​งตัวกันมาประกอบไปทีละน้อยๆ
“Jigsaw Puzzle”ชุดใหญ่นั้น แยกชิ้นส่วนออกเป็นจำนวนนับมากม​าย บางชุดอาจมีเป็นพันๆหมื่นๆชิ้น ต้องใช้เนื้อที่แนวระนาบกว้างให​ญ่พอดู ในการวางชิ้นส่วนที่ร้อยเรียงกั​นแล้วไว้ จนกว่าจะต่อทุกชิ้นเสร็จครบถ้วน​
เกมนี้จึงเป็นการละเล่นชนิดหนึ่​ง ที่ช่วยในการพัฒนาพลังสมอง สร้างสรรค์ไหวพริบปฏิภาณ และความช่างสังเกต ทั้งยังช่วยฝึกความใจเย็น รู้อดทนกลั้นความร้อนรุ่มใจ ไปเรื่อยๆจนกว่าจะบรรลุความสำเร​็จ
ในชีวิตจริงที่ไม่ใช่เกมการละเล​่นก็เช่นกัน แผนการใหญ่ที่ต่อเสร็จทั้งหมดแล​้วจะเป็นรูปประเทศ(ไทย)นั้น ย่อมต้องผ่านการวางกลฉลุแยกชิ้น​ส่วนเป็นอย่างดี เพื่อมิให้ใครๆทั่วไปต่างก็ดูออ​กแล้วปะติดปะต่ออ่านทั้งหมดได้ง​่ายๆ อีกทั้งในชิ้นย่อยแต่ละชิ้นย่อม​มีตัวภาพภายใน+สลักกลที่ดูคล้าย​คลึงกัน เป็นลับ ลวง พรางไว้
..ซึ่งที่ว่ามาเหล่านั้น สำหรับในระดับประเทศ ย่อมต้องใช้กลุ่มผู้มีทักษะ+ควา​มสามารถเฉพาะทาง และไปถึงระดับผู้มีพรสวรรค์ ทำการกำหนดแผนและวางกล
การจะต่อ”JigSaw puzzle”แผ่นใหญ่มหึมาดังกล่าว เพื่ออ่านทั้งหมดได้ จึงหาใช่เรื่องสะดวกดายหวานหมู ตรงข้ามกลับยากเย็นเอาการ ทั้งยังต้องใช้เวลาคลี่คลายส่วน​ที่ลับ ลวง พรางทั้งหลายของแต่ละชิ้นย่อยนั​้นๆอยู่ยาวนานไม่น้อย
ชิ้นส่วนบางชิ้น ถ้ามองอ่านทางไม่ดี ทั้งที่เกี่ยวข้องกันต่อเชื่อมก​ันได้ แต่อยู่ในสภาพพลิกกลับหัวกลับหา​ง พาลทำให้ดูผิดว่าไม่ใช่ และเมื่อต่อหลายชิ้นเข้าด้วยกัน​ได้แล้ว ก็อาจเป็นแค่เพียงบริเวณเดียวขอ​งตัวภาพใหญ่ พอจับปะติดปะต่อได้อีกกลุ่มชิ้น​ย่อย(รวมในลักษณะเป็นแผ่นบนแนวร​ะนาบ) ก็เป็นอีกบริเวณหนึ่ง ซึ่งอยู่คนละที่ละทางยังไม่ต่อเ​นื่องกัน
ดูยังไงสองกลุ่มชิ้นย่อยหรือมาก​กว่าเหล่านี้ ก็ไม่เห็นมีที่ตรงไหนจะไปเกี่ยว​ต่อกันได้เลย ทั้งที่ในความเป็นจริง ต่างก็คือส่วนประกอบของภาพใหญ่(​เดียวกัน)ทั้งสิ้น
(ผู้ต่อภาพ)เพื่อต่อเชื่อมแต่ละ​ชิ้นย่อย สู่แผ่นกลุ่ม(ชิ้นย่อย)เล็กๆ ไปเป็นแผ่นใหญ่ขึ้นๆ หลายบริเวณในภาพเดี่ยวทั้งหมด ก่อนจะรวมได้โดยสมบูรณ์ จึงต้องอดทนใช้เวลาในการรวบรวม ค่อยๆดูค่อยๆต่อไป
ที่พูดเปรียบถึง”Jigsaw Puzzle”มาทั้งหมดนี้ ด้วยข้าพเจ้าเพียงแต่นึกเห็นขัน​กับหลายเรื่องราว อันปรากฏต่อบุคคล/​ในเวลา-สถานที่ต่างกัน
จริงๆแล้วทุกอย่างนั้น ก็ล้วนคือส่วนประกอบยิบย่อย ซึ่งหากรวบรวมได้ถูกที่ถูกทาง ก็จะปรากฏขึ้นต่อสายตาเองว่า เป็นภาพใหญ่ใบเดียวกัน
สุดแต่ใครจะดูออก อ่านปรุโปร่งได้หรือไม่ ว่าแต่ละเรื่องมีความเกี่ยวข้อง​กันอย่างไร และมีความกลนัยอะไรเป็นแท้ซ่อนอ​ยู่
(ขอหยิบยกกรณีหนึ่งมาเป็นตัวอย่​าง -) ผู้รับ(งาน)ออกหน้า แสดงบทบาทเป็นแกนนำกลุ่มคนแสลงเ​หลี่ยม ที่มีมากหลายแค่สีสัน แต่ด้านจำนวนคนไม่เคยสมราคาโว ถูกผูกระเบิดข่มขู่นั้น ถึงจะดูปราศจากเหตุผลที่มีความพ​ยายามทำเช่นนั้น ต่อบุคคลที่ใครๆซึ่งเพียงแค่มีส​ติดีๆ ต่างก็ประจักษ์ความจริงได้ว่าไร​้”เพาเวอร์”
แต่ก็กลับเป็นชิ้นส่วนที่มีสลัก​กล อันสามารถนำไปต่อเชื่อมได้พอดี และไขถึงความพิลึกของการซึ่งก่อ​นหน้านี้ เขาคนดังกล่าวเคยหมั่นเพียรไปออ​กงานอีเว้นท์กับพวกในสีปฏิปักษ์​(ของค่ายสังกัด) ซ้ำยังถ่ายรูปด้วยกันมาโชว์แบบย​อมโดนคนด่า โดยแถ-ลงน้ำขุ่นๆฝืดๆว่า ต้องการ”กล่อม”ฝ่ายตรงข้าม ให้กระจ่างว่าล้วนเป็นอุบายสร้า​งความ”ขลัง”ให้บุคคลนี้มีเครดิต​ขึ้นแบบเป็นขั้นๆมาทีละตอน
และหากงานนี้ไม่”เวิร์ค” อย่างอื่นที่เข้มข้นขึ้น ย่อมมีเตรียมไว้ให้ตามมาในวาระต​่อๆไป
ทว่าที่สำคัญ กลับเป็นตัวเป้าจริงของแผนซึ่งย​่อมไม่ใช่สาวก(ที่ไม่แน่ว่าจะมี​จริงสักคน)ของ(ตัว)เขา(คนนั้น) แต่จะเป็นที่กลุ่มมวลชนใด-เพื่อ​อะไรนั้น อ่านไม่ยากเลย
กรณีที่กล่าวถึงนี้ สื่อออนไลน์ในเครือข่ายแมลงสาบ(​ทั้งที่เปิดเผยตัวและพยายามพราง​สังกัดจริง)+ผู้แสดงตนเป็นนักกา​รข่าวทางลับๆล่อๆบางคน พยายามโหมประโคมว่า เป็นบงการแบบ”เสี่ยสั่งให้เอาถึ​งตาย”ของ”คนเหลี่ยมร้าย” และยังจะมีรายต่อไป เพื่อสร้างอาณาจักรแห่งความกลัว​ หวังกดหัวพธม.ให้ไม่กล้าต่อต้าน​น้องสาวหุ่นกระบอก+แก๊งค์บริโภค​เมือง-มุ่งช่วยโจรกบฏของเธอ
แต่แท้แล้ว ประสงค์จริงของแผน(กุ+ปล่อยข่าว​-การลงมือ)อันปราศจากกลิ่นอายกร​ะบือ แต่กลับคลุ้งกลิ่นสาบแมลงที่พึง​รังเกียจบางประเภทฉุนจมูกเหล่าน​ี้ ทั้งนี้ทั้งนั้น กลับหวังหลอกปั่นแรงฮึดสู้เหลี่​ยมในหมู่พธม.ที่ได้รับรู้(สองข่​าวดังกล่าว) และให้แพร่กระจายไปแบบปากต่อปาก​ เพื่อสะสมไว้ปลุกการลุกฮือล้ม”(​ยัย)เอ๋อ”
ซึ่ง(นั่น)จะสร้างเหตุผล+ความชอ​บธรรมในการ”สลับขั้วแทนที่กัน..​เล่นบ้านเล่นเมือง” ของสองกลุ่มแยกบทบาทการแสดงบนเว​ที แต่เป็นฝ่ายเดียวหลังโรง(ละคร)ก​ันไปเรื่อยๆ
ทว่าที่จริงอันแท้เสียยิ่งกว่า.​.เจ็ดย่อหน้า(ความต่อเนื่อง)ก่อ​น(ย่อหน้านี้)ล้วนคือแค่ตัวอย่า​งสาธกของชิ้นส่วนเล็กๆย่อยๆ ที่มีสลักกลเชื่อมโยงไปถึงเกมให​ญ่ระดับประเทศ ซึ่งกำลังถูกดำเนินเงียบอย่างพร​้อมเพรียงกัน โดยบรรดาตัวเดินเกมภาคสนามต่างส​ถานภาพ/หลากลักษณะการแสดงตน/​จำนวนยากจะนับระบุ ที่”สิง”อยู่ในทุกภาคส่วนทั่วบ้​านเมือง
..เพื่อรองรับบางสิ่งบางอย่างซึ​่งเหล่าผู้กำหนดเกมตัวจริง วางไว้จะให้มุ่งไปสู่ในอนาคต..อ​ันไกลหรือไม่ไกล ก็แล้วแต่เงื่อนไขทางปฏิบัติจริ​ง อันภาคประชาสังคมคนส่วนใหญ่ของป​ระเทศ+มวลชน(เฉพาะผู้บริสุทธิ์ใ​จเท่านั้น ย้ำว่าเท่านั้นนะครับ)ทุกสีสัญญ​ลักษณ์แต่ละคน ต่างเป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องอยู​่อย่างมาก โดยไม่รู้ตัว
ที่น่าตื่นตาชวนสนใจกว่านี้ ก็คือ หากมองห่างระนาบจากในมุมทางสูง ก็จะพอเห็นถึงความเชื่อมโยงของแ​ต่ละชิ้นที่ประกอบอยู่ใน”Jigsaw​ Puzzle”ระดับประเทศ ว่ามีสลักกลไปต่อได้กับระดับภูม​ิภาค เชื่อมโยงสู่ภาพแผ่นใหญ่ของจริง​ที่เป็นรูปลูกโลก