++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันจันทร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2551

...................... ช่วยด้วย!!! ---

--- คุณพระช่วยลูกด้วย!!!

--- oH my GOD..!!!

--- โอ้ว อัลเลาะห์ ช่วยเราด้วย!!!!


คุณๆขรา คุณคุ้น กับคำเหล่านี้ไหมค่ะ
เวลา ตกใจ หรือเสียขวัญ หรือ ท้อแท้ เหน็ดเหนื่อย กับ การใดก็ตาม

คนไทยเรา ทุกแขนง ทุกศาสนา จะอุทานมาโดยอัตโนมัติ
แต่ในคำอุทานนั้น

มีสิ่งที่เรียกว่า .... การร้องขอความหวัง.... อยู่ในคำอุทาน


..
..
..

จะย้อนให้ฟังว่า วันแรกๆ ที่เรา อยู่ที่ มัฆวาน
ตอนที่ เราเห็น ขบวนของ สหภาพการไฟฟ้า เดิน เรียกแถวเข้ามา

คนใน มัฆวาน ลุงแก่ๆ ที่อยู่ข้างๆ ดิชั้น ปรบมือ
แล้ว พูด บอกด้วยเสียง ลูกคอแปดชั้นว่า

****การไฟฟ้าช่วยด้วย การไฟฟ้าช่วยเราด้วย****

คุณอาจฟังแล้วเฉยๆ... อ่านต่อนะคะ

ตอมา ขบวน จากจังหวัด ภูกเก็ตเดินทางมาในอีกวัน
มาไม่เยอะมากในตอนแรก... แต่ พี่คนหนึ่งที่อยู่ใน ซุ้มการไฟฟ้า พูดพร้อมปรบมือว่า

*** ช่วยด้วย ภูเก็ต พี่น้องภูเก็ตช่วยเราด้วย ****

แล้ว ตอนเย็น พี่น้อง กำแพงเพชร และ อุดร เดินถือป้ายมา

คนที่อยู่ก่อนหน้านี้ ที่มาจากภูเก็ต พูดแบบทองแดง ว่า

*** อุดรมาช่วยแล้ว เย้ๆ...... อุดรช่วยด้วย กำแพงเพชร ช่วยด้วย*****

ดิชั้นเอะใจ.... ทุกครั้ง ที่เราขอให้ ใครช่วย เราจะพูดถึง สิ่ง คน หรือ สถาบัน ที่ศักดิ์สิทธิ์ ใช่ไหม... ใช่ไหมค่ะ

จน ตกดึก ของวันหนึ่ง มี พวก มอเตอร์ไซด์ มาป่วนเรา
พวกเราพูดว่า

*** นักรบศรีวิชัย ช่วยด้วย ***


--------

ผ่านไปจบวันเป่านกหวีด... คำว่า ช่วยด้วย

HONEY ได้ยิน มากขึ้น

เพราะ มีหลายๆ สถาบัน เริ่ม Join กันมามากมาย จริง

สันที่เราโดน ตร และ นปช เข้ามา ตบตีเรา
เสียงร้อง เรียก

*** หน่วยพยาบาลช่วยด้วย ***

*** ซิ้มช่วยดู ป้าคนโน่นด้วย ผมยังไหว ****

*** หมอช่วย พี่เขาด้วยค่ะ ***

*** การ์ดอาสา ไปช่วย ลุงๆ ที่โดนแก๊สน้ำตาด้วย ***

นี่คือ อะไรที่ศักดิ์สิทธิ์ ใช่ไหมค่ะ
ทุกสิ่ง ทุกคน ที่เราขอให้ช่วย ยามที่เรา เจ็บ ปวด ท้อแท้ และเลือนลาง

วันที่  เราทนกับ พื้นเปียกๆ เรา บอกให้

อาเจ็ก เจ้าของโณงงาน ทำพลาเลท ที่วางพื้นว่า

*** อาเจ็ก ช่วยเราด้วย นะ ***

วันที่ จุฬาฯ เดินทัพมา ก็ เมียอาเจ็กนี่แหล่ะ ที่ยืน ปรมมือ แล้ว เราไปพูดว่า

*** จุฬาฯ ช่วยเราด้วย จุฬาฯ มาแล้ว จุฬาฯ ช่วยเราด้วยนะคะ ***

แล้ว ผ่านไป 2 ชั่วโมง น้องๆ จาก ช่างกลสยามเดินทัพมา
เสียงที่ได้ยิน ออกจากปาก พี่ อาจารย์จุฬาฯ พูดตอนต้อนรับ น้องๆ หลานๆ ว่า

*** ช่างกลสยาม ช่วยป้าด้วย ***

และ ทัพใหญ่จาก เทคนิค กรุงเทพฯ อุเทน และ ม.กรุงเทพฯ พร้อมกับ ม. รังสิต ที่มาเสริมทัพ เข้ามา

คนที่อยู่ก่อนหน้านั้น รวมทั้ง น้องๆ ช่างกล สยามพูดว่า

*** อุเทนฯ ช่วยด้วย ****
*** ม. รังสิต ช่วยด้วย ***
*** เทคนิคกรุงเทพฯ ช่วยด้วย ***
*** ม. กรุเทพฯ ช่วยเราด้วย ***

นี่ยังไม่ครับ กับทุกสิ่ง ทุกผู้ ทุกสถาบัน ที่ ดิชั้น ได้ยินเสียง บอกให้ช่วย

รวมทั้งเสียงเล็กๆของดิชั้นว่า

*** น้องๆ ช่าง กนก น้องๆ อขีวะ มหาวิทยาลัย และ พี่ สุชาติ ชวากูร ช่วย กะเทยคนนี้ด้วย ***


***************
ที่กล่าวมานี้ ไม่ใช่อะไรค่ะ

จะให้เห็น ถึง การที่เรา ฝาก และให้ ความหวัง
ซึ่งกันและกัน

และเรายกย่อง ทุกคน ทุกสถาบัน ใช่ไหมค่ะ
เราถึง นำชื่อเหล่านั้น มา เอ่ย แล้วต่อด้วยคำว่า

ชาวยด้วย

ดิชั้นไม่ได้ จะบอกว่า นี่คือคำที่เทียบค่า ได้กับ 3 ประโยคแรกที่ดิชั้น พูด

แต่นี่ หมายถึง การร้องขอ การให้ความหวังซึ่งกันและกัน
การให้กำลังใจ และการช่วยเหลือ ซึ่งกันและกัน
เมื่อเรา ต้องปกป้อง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในบ้านในเมืองไว้

ทุกสถาน ทุกผู้ ทุกนาม ออกมา ปกป้อง แด้ร้องขอให้คุณ และคุณ และ ทุกสถานบัน มายืนเคียงข้างเขา

เพื่ออะไรค่ะ

เพื่อปกป้องกันและกัน เพื่อปกป้องไว้ให้ ลูกหลาน(ถึงแม้ดิชันจะมีไม่ได้)

คุณพร้อมหรือยังค่ะ ถ้าวันนี้ดิชั้น

จะใส่ชื่อคุณๆ..... แล้วพูดว่า


*** ".......................(ชื่อคุณ) ช่วยเราด้วย ช่วยประเทศเราด้วย" ****


ความหวังที่จะ ช่วยประเทศ กู้ชาติ ... อยู่กับพวกคุณนะคะ


สวัสดีค่ะ
--------------------------------

 from http://www2.manager.co.th/mwebboard/listComment.aspx?QNumber=272108&Mbrowse=9

1 ความคิดเห็น: