มีคนเล่าให้ฟังว่า…
สมัยก่อน…คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ…
ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต…
แกอยู่ในป่า…กับเพื่อน 5 – 6 คน…
ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน…ล่าสัตว์ป่า…มาทำอาหาร…
วันหนึ่ง…เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ…
แกก็คว้าปืนยาว…สะพายบ่า…เดินเข้าป่าไป…
อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ…คือแกงเนื้อลิง…
พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก…
เห็นลิงตัวหนึ่ง…นั่งอยู่บนต้นไม้…หันหลังให้…
แกก็รีบยกปืนประทับบ่า…
ยิงเปรี้ยง…ไปที่ตัวลิง…
เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น…
ปกติ…ลิงพอถูกยิง…จะหล่นตุ๊บ…จากต้นไม้ทันที…
แต่ลิงตัวนี้…นั่งจับกิ่งไม้เฉย…ไม่หล่นลงมา…
จะว่ายิงไม่ถูก…ก็ไม่น่าเป็นไปได้…
เพราะคุณพงษ์เทพ…แกยิงปืนแม่น…
ระยะแค่นี้เป้าใหญ่ขนาดนี้…ไม่พลาดแน่นอน…
ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น…
ลิงตัวที่ถูกยิง…ร้องโหยหวน…เสียงดังมาก…
ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ…
วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง…
แล้วร้องโหยหวน…เหมือนกันหมด…
แกตกใจ…ยืนตกตะลึง…ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น…
สักครู่…ลิงตัวที่ถูกยิง…
โยนวัตถุเล็ก ๆ…สีดำ ๆ..ชิ้นหนึ่ง…ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด…
แล้วก็หล่นตุ๊บ…ลงมาจากต้นไม้…
คุณพงษ์เทพ…รีบวิ่งไปดู…
ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง…ทะลุหน้าอก…เลือดแดงฉาน…เต็มตัว…
คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว…ต้องเบือนหน้าหนี…
ลิงที่ตกลงมา…
เป็นลิงแม่ลูกอ่อน…
ขณะที่ถูกยิง…เธอกำลังให้นมลูก…
ลูกตัวน้อย…กำลังดูดนมอย่างมีความสุข…
ทันทีที่ถูกยิง…
ถ้าเป็นลิงตัวอื่น…จะหล่นตุ๊บ…ลงจากต้นไม้…
แต่แม่ลิงตัวนี้…ยังหล่นไม่ได้…ยังตายไม่ได้…
เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ…
คือ…รักษาชีวิตลูกน้อย…ให้พ้นอันตราย…
เธอกัดฟัน…โหนกิ่งไม้ไว้…แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ…
มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง…ด้วยความตกใจ…
พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด…
ตะโกนสุดเสียง…ร้องเรียก…ฝูงลิงเข้ามาใกล้ ๆ…
แล้วก็ฝากฝัง…ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ…
หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว…
มองดูลูก…ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว…
แน่ใจว่า…ลูกปลอดภัยแล้ว…
จึงหลับตา…แล้วหล่นลงมา…ตาย…
คุณพงษ์เทพ…ก้มมองหน้าลิง…แล้วร้องไห้…
เพราะที่เบ้าตาลิง…มีหยดน้ำตาใส ๆ…กำลังไหลริน…
คุณพงษ์เทพ…รีบเดินกลับที่พัก…
เอาปืนไปเผาทิ้ง…
ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย…ตลอดชีวิต…
.............................................
......................................................................
จาก...วายร้ายฯ
อาจจะมีบางท่านเคยอ่านจากที่อื่นแล้ว แต่ส่วนตัวอ่านแล้วรู้สึกเศร้า สะเทือนใจกับเรื่องนี้มาก
อ่านดี ๆ แล้วเราจะได้ข้อคิดอะไรมากมาย
การกระทำบางอย่างของเรา อาจเป็นกรรม...ที่ทำให้เราต้องเสียใจไปตลอดทั้งชีวิต
พรากแม่จากลูก ที่แม้กระทั่งวินาทีสุดท้ายของลมหายใจหน้าที่ของแม่ยังไม่สิ้นสุดลง
ประสบการณ์ชีวิตเรื่องนี้สอนให้เราได้เห็นคุณค่าของอีกชีวิต ชีวิตเราชีวิตเขา เท่าเทียมกันหมด
เมื่อดับสูญ...ย่อมไม่สามารถย้อนคืนกลับมาได้ เป็น "สัจธรรม"
คิดทำสิ่งใดใช้"สติ"ใคร่ครวญ มองให้ถ้วนถี่
เรื่องน่าเศร้านี้เป็นคติสอนใจให้ได้ย้อนถึง
บาปกรรมเคยทำล่วงเกินสิ่งใดให้คิดคำนึง
หยุดพิศเพียงหนึ่งดีกว่ากระทำ...แล้วต้องช้ำใจ
เนื้อหา...By Adminsoft
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น