ความรู้สึกของคนเป็น AID หดหู่ใจมาก ระหว่างรอผล
ตรวจใน 3 เดือน กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เป็นหวัด เป็น
ไข้ ก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคตายนี้แล้ว นอนกลุ้มใจทุกวัน
ถามว่าแล้วทำไมตอนนั้นไม่ใส่เสื้อฝน มีใส่เสื้อฝน
มันขาดหรือใส่แล้วระหว่างทำงานมันหลุดออกมา บาง
ครั้งคนเที่ยวก็รำคาญ อารมณ์มาถึงที่แล้ว ใส่ทำไม
เมื่อคนที่มาเที่ยวนี้หน้าก็สวย หุ่นก้ดี พูดจาก็ไพเราะ
พี่คะ พี่คะ เร็ว ๆ หน่อย ลืมคิดไปว่า AID ตายไม่มียา
รักษา กลับมาถึงบ้านนอนกับตู้เย็นที่บ้านอีก แม้ตู้
จะใหญ่แต่คนเคยนอนกันมา ก้นอนต่ออีก โรคติดที่
บ้าน จะบอกที่บ้านก็ไม่กล้า รอจนโรคกำเริบไม่รักษา
หากคิดชะลอการตายให้ช้าลง อาจได้ยาตัวใหม่รักษา
ต้องรู้จักระงับใจไว้บ้าน ตู้เย็นที่บ้านก็ดีกว่าไปติดโรค
k y
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น