ตามรอยพ่อ
ทุกๆครั้งที่เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานออกไปต่างจังหวัด พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานความเป็นกันเองแก่ราษฎรทั่วหน้า ด้วยทรงตระหนักในพระราชหฤทัยว่า พสกนิกรต่างต้องการได้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทและได้กราบทูลเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวเอง
ครั้งหนึ่ง ทรงเสด็จแปรพระราชฐานที่จังหวัดแห่งหนึ่ง และพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร พ่อค้า ประชาชน สมาคมและบุคคลต่างๆได้เข้าเฝ้าฯ อย่างทั่วถึงเช่นเคย
กระทั่งเมื่อถึงวาระของสุภาพสตรีประจำจังหวัดนั้น ซึ่งประกอบไปด้วย ครู อาสากาชาด สมาคมแม่บ้านกลุ่มใหญ่ ประมาณ ๗๐-๘๐ คน สุภาพสตรีหัวหน้าคณะดังกล่าวได้ถวายพานดอกไม้ พร้อมกราบทูลพระองค์ท่าน โดยในคำต่อท้ายของการถวายพระพรนั้น ได้กราบทูลว่า
“...ข้าพระพุทธเจ้าทุกคนมีความจงรักภักดีต่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท มีน้ำหนักมากกว่าพานดอกไม้ ที่น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวายพระพุทธเจ้าข้า”
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเอื้อมพระหัตถ์ไปรับพานดอกไม้ แล้วส่งให้มหาดเล็กรับช่วงต่อตามประเพณี หากแต่มหาดเล็กผู้มารับพานดอกไม้ยังไม่ทันจะหมุนตัวกลับ ก็ได้ยินพระราชดำรัสรับสั่งว่า
“เอาพานใบนี้ไปชั่งดูนะว่าน้ำหนักเท่าไร”
***
ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา พระมหากษัตริย์ผู้ทรงทศพิธราชธรรม ทรงอ่อนโยน น้อมพระองค์ลงสู่ราษฎร ขอจงทรงพระสิริสวัสดิ์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น