เธอเพื่อนรักทุกคน
ก่อนอื่นขอให้พิจารนาคำว่าเธอเพื่อนรัก ถ้าเธอไม่มองด้านเดียวฉันก็อยากจะถามเธอว่าคำว่าเธอเพื่อนรักนั้นเรารักกันจริงหรือเปล่า หรือว่ารักแต่ปาก ถ้ารักกันจริงเราก็ไม่ควรฟังแต่คำพูด หากขอให้พิจารนาการปฏิบัติ
ตัวฉันเองรักคนอื่นเขาทั่วไป เมื่อคืนนี้ฉันมานอนค้างที่บ้านกลศ นี่มันเป็นสันดานของฉันเอง
สมัยที่เป็นอธิการบดี ฉันก็ไปนอนตามบ้านลูกศิษย์เพราะตัวฉันเองฝืนใจตนเองไม่เป็น เพราะฉะนั้นรักใครก็มักไปนอนค้างตามบ้านคนนั้น
ช่วงที่เป็นอธิการบดีนั้นฉันให้รางวัลลูกศิษย์ด้วยการไปนอนค้างตามหอพัก กลางคืนก็มานั่งล้อมวงคุยกันอยู่ที่พื้น แม้แต่อาบน้ำก็ยังเข้าห้องอาบน้ำเดียวกัน ไม่เชื่อก็ลองถามเด็กเกษตรดู
คนเราอย่าคิดว่าเปลี่ยนไม่ได้ ถ้าผู้ใหญ่เปลี่ยนใจได้เด็กก็เปลี่ยนได้
เมื่อครั้งอยู่เกษตร คณะเกษตรกับคณะวนศาสตร์ยกพวกตีกัน
ตัวฉันเองไม่ได้ทำอะไรอื่น เราคุยกันกับนิสิตที่เป็นประธานการปกครอง ในที่สุดก็สนับสนุนให้เขายกพวกตีกันกลางสนามรักบี้ แต่ทุกคนจะต้องถอดเสื้อแล้วค้นอาวุธและปล่อยให้ชกกันเป็นคู่ๆ แล้วในที่สุดก็นั่งลงมองหน้ากันแล้วหัวเราะกันเอง
เพราะได้สติว่าเรากินข้าวหม้อเดียวกันแท้ๆและไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน แล้วเรามาทะเลาะกันทำไม รักกันไว้มิดีกว่าหรือ
นี่แหละที่ผู้ใหญ่สมัยก่อนพูดว่าถ้าเด็กจะจับไฟก็อย่าไปห้าม ปล่อยให้จับแล้วต่อไปเขาจะไม่จับอีกเพราะเขารู้สึกว่ามันร้อนจริงๆ
คนสมัยนี้ทะเลาะกันเยอะแยะ
เธอลองคิดดูสิว่าเมื่อเขาทะเลาะกันทำไมไม่ยุให้ทะเลาะกันเสียเลย ทะเลาะกันจนกระทั่งเหน็ดเหนื่อยจนได้สติ หันมากอดคอกันแน่นยิ่งกว่าเก่า
พ่อฉันรักกับหม่อมหลวงปิ่น มาลากุลมาก เพราะแต่ก่อนพ่อฉันเคยไม่พอใจกันกับหม่อมหลวงปิ่น ต่อมาจึงชกกัน ในที่สุดจึงรักกันมาก
คนโบราณเคยเล่าให้ฟังว่ามีคนทะเลาะกันอย่างรุนแรง ยิ่งห้ามก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น ครั้นพอไปยุเข้าในที่สุดจึงหันมาบอกว่าทำไมไม่ห้าม เพราะจริงๆแล้วในใจไม่อยากทะเลาะกันหรอกแต่เพราะมีคนไปห้ามนะสิ อย่างที่โบราณเขาว่า "ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ"
ฉันเป็นคนมีนิสัยใจเย็นเพราะอะไรหละ ก็เพราะแต่ก่อนเคยถูกคนโน่นว่าคนนั้นว่า บางทีก็ถูกยุแหย่
ฉันมีบุญเก่ามาแล้วจึงไม่ถือสาใครทั้งนั้น แสดงว่าในอดีตเคยมีเรื่องทำนองนี้มาก่อน ก่อนที่จะเกิดมาในชาตินี้
พอมาถึงชาตินี้เลยกลายเป็นคนใจเย็นใครยุก็ไม่ขึ้น ใครด่าว่าก็ไม่โกรธ เพราะรู้ว่าการที่เราโกรธเขามันไม่มีความสุขหรอกเธอที่รัก
เขียนที่บ้านกลศ ซอยประชาสงเคราะห์ 22 ดินแดง กรุงเทพฯ
ระพี สาคริก
22 กรกฎาคม 2556 — ที่ Nirvana Chamber
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น