ปุจฉา - กราบนมัสการพระอาจารย์ไพศาลที่ิเคารพ หนูมีเรื่องรบกวนพระอาจารย์ดังนี้ค่ะ หนูเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวพ่อกับแม่ได้แยกกันอยู่ตั้งแต่หนูยังเป็นเด็ก แต่พ่อก็ยังไปมาอยู่ไม่ขาด เพียงแต่ไม่ได้มานอนที่บ้านเท่านั้น เนื่องจากพ่อไปมีภรรยาใหม่ และพ่อก็มักจะมีปัญหาทะเลาะกับแม่บ่อยๆ เวลาเจอกัน แต่ตอนนี้ภรรยาใหม่ของพ่อเขาไม่อยากให้พ่อของหนูอยู่ด้วยแล้วแต่ก็ไม่อยากเลิก เนื่องจากทุกวันนี้พ่อยังให้เงินเขาใช้อยู่
พอดีมีเหตุการณ์เกิดขึ้นทางครอบครัวใหม่ของพ่อ ทำให้พ่อต้องมาอยู่กับหนูและแม่ที่บ้าน แต่อย่างบอกค่ะ พ่อกับแม่เขาไม่มีใครยอมใครเลย โดยนิสัยพ่อจะเป็นคนขี้บ่น แล้วก็โวยวาย โดยเฉพาะกับแม่ แล้วแม่ก็จะไม่ยอมฟัง ทำให้ทะเลาะกันอยู่เรื่อยๆ ซึ่งหนูไม่สามารถเข้าข้างใครได้เลย ถ้าบอกแม่ว่าพ่อพูดถูกแม่ก็จะโกรธ เช่นเดียวกันถ้าบอกพ่อว่าแม่พูดถูกพ่อก็จะงอน
พ่อมาอยู่กับหนูและแม่ได้ประมาณ 1 เดือน หนูรู้ว่าพ่อเขาไม่มีความสุขเลย แต่เขาก็กลับไปบ้านภรรยาใหม่เขายังไม่ได้ พ่อเขารักภรรยาใหม่มากค่ะเขาพูดอะไรก็เชื่อหมด บอกว่ายังไม่ให้กลับไปอยู่ด้วยเขาก็ไม่กลับ จนสุดท้าย แม่หนูเขาทนไม่ได้ไล่พ่อไปไม่ให้อยู่ด้วย ซึ่งหนูไม่สามารถช่วยพ่อได้เลย สุดท้ายตอนนี้เขาไปอยู่กับเพื่อนเขาค่ะ แต่หนูกลัวว่าเขาจะลำบาก หนูขอถามพระอาจารย์นะค่ะ
๑. หนูจะบาปมากไหมคะที่ไม่สามารถเลี้ยงดูพ่อให้สบายไม่ได้ ต้องให้ไปอยู่กับคนอื่น ซึ่งหนูรู้สึกอยู่ตอนนี้
๒.หนูจะทำยังไงคะ ถ้าให้พ่อมาอยู่ด้วยแล้ว แต่แม่จะเป็นฝ่ายไปอยู่ที่อื่นแทน (แม่เป็นคนบอกเอง ว่าถ้าให้พ่อมาอยู่แม่ก็จะไม่อยู่ด้วย) หนูควรจะเลือกแม่ใช่ไหมคะ
๓.หนูกลัวว่าพ่อเขาจะคิดสั้น เพราะว่าเขาบ่นบ่อยๆ ว่าอยากตาย ประมาณว่าเขาไม่ใช่คนผิดแต่ทำไมเขาถึงอยู่บ้านกับภรรยาใหม่ของเขาไม่ได้ ซึ่งเขาไม่รู้หรอกว่ามันเป็นข้ออ้างที่ภรรยาใหม่ของพ่อเขาไม่อยากให้พ่ออยู่ด้วยแล้ว
รบกวนตอบให้ด้วยนะค่ะพระอาจารย์
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - คุณไม่ได้รังเกียจพ่อ แต่ยังไม่มีความสามารถที่จะเลี้ยงดูท่านให้สบายได้ จะเรียกว่าเป็นบาปได้อย่างไร หากคุณทำมาหาเงินได้ และสามารถเจียดบางส่วนมาให้แก่ท่านเพื่อแสดงถึงความกตัญญูรู้คุณ ก็ถือว่าคุณได้ทำหน้าที่ต่อลูกได้ระดับหนึ่งแล้ว แม้จะยังไม่สามารถช่วยท่านได้เต็มที่ก็ตาม
คุณควรหาทางเลือกที่มากไปกว่าการเลือกว่าจะเอาพ่อหรือแม่ อย่างแรกที่ควรทำก็คือการ พยายามประสานให้พ่อและแม่เข้าใจกันหรือยอมรับกัน แม้ทั้งสองท่านจะไม่ฟังกัน แต่อย่างน้อยก็ฟังคุณ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าข้างใคร แค่ช่วยให้ต่างเข้าใจความรู้สึกหรือรับรู้ความทุกข์ของอีกฝ่ายก็พอ (ขณะเดียว กันก็อย่าลืมบอกให้ท่านทั้งสองรู้ว่าคุณเองก็รับรู้ความรู้สึก หรือความทุกข์ของท่านด้วย) การเห็นความทุกข์ของอีกฝ่าย จะช่วยให้เกิดความเห็นใจได้ง่าย จากนั้นก็ชวนให้ทำความดีต่อกัน เริ่มจากเรื่องเล็ก ๆ ที่พอทำได้ นี้จะเป็น บันไดไปสู่การทำดีที่มากขึ้น จนนำไปสู่การให้อภัยกัน
คนที่บ่นว่าอยากตายให้คนอื่นได้ยินนั้น ไม่ได้อยากตายจริง ๆ หรอก แต่ที่ทำเช่นนั้นเพราะต้องการความใส่ใจหรือความเข้าใจมากกว่า เนื่องจากลึก ๆ เขารู้สึกว่าตัวเองไร้คุณค่า คุณควรทำให้คุณพ่อรับรู้ว่า ถึงแม้ภรรยาใหม่จะไม่ไยดีเขาแล้ว แต่เขาก็ยังมีคุณและคนอื่น ๆ อีก ชีวิตเขายังไม่สิ้นไร้ไม้ตอก แม้จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ตอนนี้ก็ยังไม่สาย
ที่มา พระไพศาล วิสาโล - Phra Paisal Visalo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น