เจ้าเอย....
..
เฝ้าครวญคร่ำ ขีดร้อย ย้ำรอยเศร้า
เหตุเกิดจาก ใจเหงา เจ้าร้องร่าย
ในแววตา หยาดรื้น ขื่นเดียวดาย
บ่งความหมาย รันทด สลดงัน
...
เจ้าแพ้พ่าย สิ้นยับ กับชีวิต
ก่นโทษฟ้า ช่างลิขิต ชีวิตนั่น
ซัดความเศร้า โถมทับ ดับชีวันต์
ซุกกายสั่น กู่ร่ำ รำพันครวญ
..
น้ำตาเจ้า พรายพรั่ง ดั่งฟ้าโศก
สาดกรรโชก ท่ามลม พายุหวล
เสียงโครมครัน คุ้มคลั่ง ดั่งติดตรวน
ปั่นระนวน ร่ำสะอื้น คลื่นอารมณ์
..
เจ้าเพียรพร่ำ ย้ำย้ำ กับคำถาม
ใยความเหงา รุกลาม สวรรค์ล่ม
หลงเวียนวน บนห่วง ห้วงระทม
จินตนา เฆี่ยนจม หล่มน้ำตา
..
ลืมตาตื่น จากคืนเศร้า เถิดเจ้าเอ๋ย
เปิดใจเผย ตรองใจ ใยไหวล้า
ลบรอยเปื้อน เลือนฉาบ คราบน้ำตา
แหงนมองฟ้า ฟื้นชีพใหม่ ให้ใจตน
...
.....................ศิ’มนตรา..(18/8/2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น