++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ศิลปะในการเข้าถึงจิตใจมนุษย์ กะว่าก๋า


เขียนโดย   :   กะว่าก๋า







“สุดยอดแห่งศิลปะขั้นสุดยอด มิใช่การใช้หน้ากากอย่างช่ำชองและแนบเนียน
หากแต่คือการที่เราสามารถทำให้ใบหน้าของตัวเอง กลายเป็นหน้ากากได้”....





นี่เป็นประโยคทองที่ผมชอบมาก หลังจากดูภาพยนตร์เรื่องหนึ่งจบลง
ดูภาพยนตร์ แล้วย้อนมองดูตัวเอง...



………………………………………….



ทุกวัน หนึ่งในภารกิจหลักของมนุษย์
ก็คือ เราต้องอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
ทั้งที่เรารู้สึกดี และรู้สึกแย่กับผู้คนเหล่านั้น
บางวันเราจึงต้องหยิบหน้ากากแห่งความเสแสร้ง
หน้ากากแห่งความโกรธแค้น หน้ากากแห่งความหลงใหล
ความริษยา ความรัก ความห่วงใย ความจริงใจ
และสารพัดความรู้สึกที่เราต้องใช้มันในการดำเนินชีวิตตลอดทั้งวัน

ใช่หรือไม่ว่า บางวันเราเลือกหยิบเลือกใช้อันผิด
แทนที่จะใช้หน้ากากแห่งความห่วงใยคิดถึง
เรากลับไปเลือกหน้ากากแห่งความหึงหวงกับคนรักของเรา
แทนที่จะเลือกหน้ากากแห่งความกตัญญูกับพ่อแม่
ดันไปสวมใส่หน้ากากแห่งความเนรคุณ
กับเพื่อน น่าจะใช้หน้ากากแห่งความจริงใจ
เรากลับเลือกใช้หน้ากากแห่งการเอารัดเอาเปรียบ




.............................................





ภายใต้หน้ากาก ย่อมมีใบหน้าที่แสดงสีหน้าที่แท้จริงซ่อนอยู่
การอยู่ภายใต้หน้ากาก บางครั้งอาจทำให้เรากล้าแสดงออกมากขึ้น
เพราะรู้ว่าดีว่า ใครก็ไม่อาจทราบได้ว่าภายใต้หน้ากากนี้
เรารู้สึกอย่างไรอยู่ เราคิดอะไรอยู่
มีเพียงแต่หน้ากากที่เราเลือกเท่านั้นที่กำลังแสดงอารมณ์ของมนุษย์
สิ่งที่น่ากลัวคือ วันหนึ่งเมื่อเราใช้หน้ากากนี้มากๆ
เราอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้


เรา คือ หน้ากาก....
หรือ...
หน้ากาก คือ เรา




.................................................





“สุดยอดแห่งศิลปะขั้นสุดยอด มิใช่การใช้หน้ากากอย่างช่ำชองและแนบเนียน
หากแต่คือการที่เราสามารถทำให้ใบหน้าของตัวเอง กลายเป็นหน้ากากได้”....

มันเกือบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
ในการอยู่ร่วมกันของสังคมมนุษย์
ที่คุณจะแสดงความโกรธ เมื่อคุณโกรธ
แสดงออกซึ่งความรัก เมื่อคุณรักใครสักคนอย่างจริงจัง
แสดงความเกลียดอย่างออกนอกหน้ากับใครสักคนที่คุณเกลียดเขามากที่สุด
ความที่เป็นสัตว์สังคม

ทำให้เรามีเงื่อนไขมากมายที่ทำให้ไม่สามารถแสดงออกอย่างที่ใจตัวเองรู้สึก
คุณอาจเกลียดเจ้านายมาก แต่ก็ต้องทำเป็นชื่นชม
เพื่อเงินเดือนประทังชีวิต
คุณจะบอกรักเขาคนนั้นได้อย่างไร ในขณะที่เขามีเมียมีลูกอยู่ก่อนนั้นแล้ว

นอกจากเก็บไว้เบื้องหลังรอยยิ้ม
ในฐานะผู้นำครอบครัว คุณจะพูดบอกครอบครัวคุณอย่างไร ในวันที่คุณล้มเหลวพ่ายแพ้กับชีวิต
บ่อยครั้ง ที่คุณต้องทำเป็นรัก ในขณะที่ใจแสนเกลียด
และต้องทำเป็นชอบ ในขณะที่เบื้องลึกของใจกำลังขยะแขยงกับที่สิ่งที่ต้องทำ


…………………………………………….



หน้ากากส่วนตัวของผมเยอะเหลือเกิน....
และบางวันผมก็เลือกสวมใส่มันผิดอัน
แต่ผมขอเก็บไว้เพียงหนึ่งอัน
ซึ่งเป็นหน้ากากที่ผมไม่สามารถถอดวางได้ ไม่ว่าเวลาไหน
ไม่สามารถเปลี่ยนอันได้ มันติดตัวเราตั้งแต่เกิดจนตาย
เพราะมันคือ หน้ากากตัวตนที่แท้จริงของผม.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น