เรื่องของความทุกข์ความโศกในโลกนี้คงไม่มีใครหนีพ้น จะยากดีมีจนอย่างไรก็ไม่มีใครหนีรอด บางคนอาจจะบอกว่าจะไปสนใจทำไมเรื่องของความทุกข์หาสุขใส่ตัวไม่ดีกว่าหรือ ถ้าทำได้อย่างนั้นก็ไม่ต้องหวั่นวิตก ดำเนินชีวิตให้มีความสุขนั่นถูกต้องแล้ว แต่ทว่าเจ้าความทุกข์ก็ยังคอยตามมาหลอกหลอน เพราะสังขารทั้งหลายท่านบอกว่าตกอยู่ในสภาพที่เรียกว่าทุกข์ สังขารนั่นแลคือตัวทุกข์ พระพุทธศาสนาก็เกิดขึ้นจากความทุกข์นี่แหละ แต่เพราะปัญญาในการค้นหาทางแห่งสันติสุขของพระพุทธองค์จึงทำให้โลกนี้แม้จะ เต็มไปด้วยความทุกข์ก็ไม่ทำให้คนโศกเศร้าจนเกินไป เพราะเข้าใจในทุกข์นั่นเอง
สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์แปลมาจากภาษาบาลีว่า "สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขา" ซึ่งพระสงฆ์มักจะใช้สวดในงานศพทั่วไป ไม่ได้สวดให้คนตายฟังแต่สวดเพื่อให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ฟัง แต่คนส่วนหนึ่ง มักจะฟังเพียงเพราะเป็นพิธีกรรม แต่ทว่าเนื้อหาของภาษาบาลีประโยคนี้สามารถอธิบายขยายความได้มาก หากพิจารณาให้ดีจะเห็นว่าสรรพสัตว์ทั้งหลายไม่มีทางหนีจากความทุกข์พ้น เพียงแต่จะสามารถกำหนดรู้ทุกข์ได้หรือไม่เท่านั้นเอง ทุกข์นั่นเป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้
ดีแค่ไหน เก่งปานใด ก็ไม่ชื่อว่าดีพร้อมหรือเก่งพอ ตราบใดจิตยังไม่หลุดพ้นจากกิเลส ยังมีโลภ ยังมีโกรธ แม้บางครั้งกิเลสเหมือนเบาบางลง หรือกระทั่งเหมือนสาบสูญไป ถ้ายังคงถูกกระทบกระทั่งให้กิเลสกลับกำเริบด้วยประการใดๆ ก็ชื่อว่าจิตยังไม่หลุดพ้นจริง และเมื่อไม่หลุดพ้นจริง ก็ยังต้องเป็นทุกข์ ยังต้องเดือดเนื้อร้อนใจได้ไม่ต่างจากสัตว์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นก็ยังต้องศึกษา ยังต้องเพียรอยู่ในขอบเขตการปฏิบัติเพื่อการดับทุกข์อยู่
คนที่กำลังมีความสุข มีครอบครัวที่ดี มีฐานะดี เกิดในตระกูลที่ดี พวกเขาไม่มีความทุกข์หรือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น