อย่าพึงวุ่นวายกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น หรือผ่านพ้นไปแล้ว
ให้จิตใจสันโดษเรียบง่ายในอารมฌ์ปัจจุบัน ทำสิ่งที่ถูกต้องในปัจจุบัน
แก้ใขสิ่งบกพร่องไปเรื่อยๆเท่าที่จะแก้ได้ ถ้าเราปลุกตนเอง
ให้ตื่นอยู่กับความจริงอย่างนี้อารมณ์จะขึ้นบ้างลงบ้างก็ไม่เป็นปัญหา
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างบนเวทีแห่งละครชีวิตก็ล้วนแต่เป็นอาการของความจริงทั้งนั้น
เห็นแล้วก็เย็นสบายแต่ถ้าไม่ถึงขั้นนั้น เศร้าแล้วไม่ระทม สุขแล้วไม่เหลิง ก็ยังได้กำไร
ทุกวันนี้ เรากำลังใช้ชีวิตอย่างไร...
ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตเรา เราพอใจไหม...
ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของคนรอบข้าง...
แล้วเราพอใจกับสิ่งที่เคยทำสิ่งที่เคยพูดกับคนๆนั้นไหม...
มีอะไรบ้างที่ยังไม่ได้ทำที่คิดว่าดี อยากจะทำ...
แต่ไม่เคยทำสักที มีแต่ จะ ๆ ๆ ๆ ๆ
มีอะไรบ้างไหมที่คิดจะแก้ใขนานแล้ว...
แต่ยังไม่แก้ใขสักที มีแต่ จะ ๆ ๆ ๆ ๆ
ความตายไม่ได้สนใจกับความรู้สึกของเรา
ไม่เกรงใจเลยว่าเรารู้สึกพร้อมหรือไม่พร้อมอย่างไร
สิ่งทั้งหลายเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยของมัน
ไม่เคยเป็นไปตามความต้องการของเรา
เพราะธรรมชาติเป็นอย่างนี้แหล่ะ
ชีวิตเราจึงมีค่า... มีค่าทุกลมหายใจ...
ชยสาโรภิกขุ
ขอบคุณมากนะคะที่นำมาแบ่งปัน (-/\-) ชอบธรรมะของท่านมากค่ะ ฟังทุกวันเลย ^^
ตอบลบ