ชวดแล้วฉลู

โดย สำราญ รอดเพชร 23 ธันวาคม 2551 18:31 น.

.*ผูกโบว์สายรุ้งไว้ปลายฟ้า
หว่านดาวศรัทธาแห่งความหวัง
สืบเจตนาตุลาพลัง
สืบใจจริงจังของ อังคณา *

……….

ลาทีปีเก่าอันเศร้าแสน
ปีแห่งความคับแค้นคร่ำครวญหา
ความถูกต้องเป็นธรรมอันงามตา
เพื่อชาติ ศาสนา สถาบัน

บันทึกไว้..ปีหนู ปีสู้รบ
สิบเอ็ดศพทบร่างลงกลางฝัน
หกร้อยคนเลือดหลั่งลงกลางควัน
ระเบิดบาปกระสุนลั่นร้อยวันคืน

ไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย ไม่เคยหนี
ยิ่งต่อตียิ่งอารยะขัดขืน
สนามบิน –ทำเนียบรัฐชัดเสียงปืน
ยังหยัดยืนหยัดสู้..แม้ยากเย็น

ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น...เป็นเช่นนั้น..
อีกร้อยวันพันปี ไม่มีเห็น
การเมืองบ้าฆ่าไทยหัวใจกระเด็น
การเมืองบาปฆ่าเข่นคนกลางเมือง...

กราบวิญญาณวีรภาพสามัญชน
กราบหัวใจเข้มข้นคนเสื้อเหลือง
ผู้ลุกป้องสถาบันอันรองเรือง
ให้นับเนื่องเนิ่นนานนับนิรันดร์

กราบใจแกร่งคนดีดีที่เสียสละ
ทั้งเงินทองอวัยวะเพื่อสร้างสรรค์
“การเมืองใหม่” แม้ยาก..แต่ฝ่าฟัน
สร้างความฝัน ความหวัง ให้รังรอง

..............

ลาทีปีเก่าอันเศร้าแสน
เปลี่ยนความแค้นเป็นพลังเถิดทั้งผอง...
โจทย์ฉลู..สู้อย่างไรไม่เลือดนอง
แต่เราต้องฉลองชัยให้แผ่นดิน..!!

ศึกษาบทเรียนปีหนูปีสู้รบ
ปีฉลูต้องนับศพพวกโหดหิน
พวกปล้นบ้าน นักการเมืองพันธุ์โกงกิน
ต้องพังภินท์ตายทั้งเป็นเซ่นเวรกรรม.
23 ธ.ค.51

………….

* เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เขียนถึง “น้องโบว์” อังคณา ระดับปัญญาวุฒิ ที่เสียชีวิตในเหตุการณ์ 7 ตุลา 2551

http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9510000150788