มีพระพรรษามาก กับ พรรษาน้อย สองรูป เดินทางไปด้วยกันจนกระทั่งทั้งคู่ต้องข้ามแม่น้า
ขนาดใหญ่ จาเป็นต้องเดินข้ามเพราะสะพานข้ามแม่น้าขาดเสียหาย
พระทั้งสองรูปพบผู้หญิงผู้หนึ่งคนซึ่งไม่สามารถข้ามแม่น้าไปได้เนื่องจากสะพานขาดนั้น
พระพรรษามากจึงอาสาจะให้ผู้หญิงนั้นขี่หลังแล้วข้ามฟากไป
พระพรรษาน้อยเห็นอย่างนั้นจึงรู้สึกขุ่นเคืองว่าทาไมพระพรรษามากจึงทาอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่
เป็นพระไม่ควรจะสัมผัสหรือใกล้ชิดผู้หญิงขนาดนี้ แต่ก็คิดอยู่ในใจไม่ได้ถามพระพรรษามาก
หลังจากที่ข้ามฟากเสร็จพระทั้งสองรูปและผู้หญิงต่างก็แยกย้ายไปตามทางของตน แต่ใน
ใจของพระพรรษาน้อยยังคงคิดวนเวียน ตั้งคาถามในใจตลอดเวลาว่าการกระทาของพระพรรษา
มากนั้นไม่เป็นการสมควรกับนักบวช คิดวุ่นวายอยู่อย่างนั้นเก็บเงียบอยู่ในใจไม่ถามพระพรรษามาก
ท่านคิดวนเวียนอยู่อย่างนั้น ทาให้ท่านแทบบ้าจนมาถึงจุดหยุดพัก พระพรรษาน้อยอดทน
เก็บเรื่องในใจต่อไปอีกไม่ไหวจึงถามพระพรรษามากว่า ท่านทาไมไม่สารวมถึงความเป็นพระเลย
ทาไมถึงได้สัมผัสผู้หญิง และผู้หญิงคนนั้นเป็นคนสวยเสียด้วย ท่านเป็นคนบอกผมเองว่าท่านเป็น
พระที่บริสุทธิ์ไม่ใช่หรือ?
พระพรรษามากประหลาดใจ แล้วย้อนกลับไปถามพระพรรษาน้อยว่า "ผมวางผู้หญิงสวยคน
นั้นไปตั้งหลายชั่วโมงแล้ว เหตุใดท่านยังอุ้มผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกเล่า"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น