บทกวี "กัลปพฤกษ์กับน้ำค้าง" ......โดย ป่าค้างตะวัน

ร้อนลมร้อนคลายหนาวเมื่อคราวร้อน
คิดถึงตอนเหมันที่หันเห
คิดถึง เมื่อวสันต์วันฝนเท
คิดถึงเวลาผ่านกาลเวลา
    กัลปพฤกษ์ชูช่อรอรับร้อน
    ชมพูอ่อนสลับขาวราวปรารถนา
    จะทยานสู่เมฆฝอยที่คล้อยมา
    เหมือนอวดว่าสัมผัสเมฆเฉกตะวัน
        จะดับเมฆเฉกฝนปนความหนาว
        ตะวันพราวนำทางไม่ห่างกัน
        จะดันไปตามใจกับตะวัน
        เพื่อความฝันจินตนาการกัลปพฤกษ์
            ทุกทุกเดือนกุมภาพันธ์ประชันดอก
            เหมือนจะบอกเย้ยน้ำค้างเมื่อกลางดึก
            ว่าแรงล้าน้อยไปกว่าใจนึก
            หล่นกลางดึกในหน้าร้อนคงอ่อนแรง
                แต่พอปลายมีนาดอกลาต้น
                ต่างร่วงหล่นซบพื้นดินแตกระแหง
                ลืมแล้วหรือคำเยาะเย้ยที่เปรยแรง
                คำเสียดแทงใจน้ำค้างที่พรั่งพรู

10 มีนาคม 2537       

"ป่าค้างตะวัน"
ฑิฆัมพร ชาลีกุล