การต่อสู้ของเราที่โคราช
http://groups.google.co.th/group/pad-th/browse_thread/thread/586fcd4f0c264cb5?hl=th%3Fhl#
การต่อสู้ของเราที่โคราช
ถึงเพื่อนๆ
ตั้งแต่เรากลับมาทอดกฐินที่บ้านแม่เราที่โคราช ตั้งแต่ 7 พ.ย.51 เราก็กลับไปชุมนุมที่ทำเนียบไม่ได้ ทั้งๆที่เป็นห่วงทาง กทม.มากๆ เพื่อนๆที่เราไปคุยสร้างแนวร่วมไว้ เคยเข้าไปชุมนุมกับพันธมิตรทุกอาทิตย์ ตอนนี้เค้าถูกญาติพี่น้องในครอบครัวห้ามไม่ให้ไป เพราะกลัวจะโดนระเบิด กลัวตาย เราอึ้งเลยว่ะ เพื่อนๆแนวร่วมที่นี่ 30 คน โดนห้ามเกือบหมด มีเพื่อนที่ยังเป็นแนวร่วมและพร้อมที่จะไป กทม. แค่ 4 คน ที่พ่อแม่เค้าเข้าใจพันธมิตร นึกแล้วก็เศร้าเหมือนกันนะ ที่เพื่อน 26 คน ที่พวกเค้าตั้งใจจะเข้าไปช่วยเป็นการ์ดอาสา ถูกห้ามไม่ให้ลงไป กทม. ทั้งที่แต่ก่อน ญาติพี่น้องของพวกเค้า เข้าใจพันธมิตรนะ แต่พวกเราคงจะอ่อนประชาสัมพันธ์เกินไป
นึกแล้วก็เซ็งว่ะ สันติ อหิงสา แต่พวกมันโยนระเบิดใส่พวกเราอย่างเดียว ลุงจำลองกับลุงสมศักดิ์คงเครียดเหมือนกันนะ แต่เรายิ่งเครียดกว่า ที่เพื่อน 26 คน ถูกห้ามไปพันธมิตร ทั้งๆที่พวกเค้าอยากไปเป็นการ์ด คงจะอึดอัด ทรมานใจแย่เลย คงจะเหมือนกับเพื่อนคู่หูของไอ้บอนแหละ ขนาดบ้านอยู่ใน กทม.แท้ๆ ยังโดนแม่สั่งห้ามมาพันธมิตรอยู่บ่อยๆ ถ้าเป็นเราก็คงห้ามเค้าเหมือนกัน หน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่นออกอย่างงั้น พ่อแม่คงห่วงลูกสาวเค้าเป็นธรรมดา แล้วนี่ มาเป็นคู่หูนายบอน คิดดีแล้วเหรอ ไม่โดนนายบอนยุให้หนีแม่มาชุมนุมทุกวันเลยเรอะเนี่ย คิดแล้วก็น่าสงสารเหมือนกันว่ะ มีคนอื่นให้เป็นเพื่อนคู่หูได้ตั้งเยอะ ดันมามีนายบอนเป็นเพื่อนคู่หู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เค้าคงต้องอารยะขัดขืนกับแม่เค้าอีกหลายครั้งแล้วล่ะ
มีเพื่อนหลายคนที่อ่าน mblog นายบอน เรื่องชีวิตรักสาวเศร้าของเราแล้ว โทรมาให้กำลังใจ ขอบอกว่า เรายังสบายดี แต่เรื่องนี้คงต้องให้เวลาเราบ้างนะ เราคงจะมีคำตอบที่ดีที่สุดให้กับชีวิตของเราได้เอง แต่คงเหมือนกับที่เพื่อนคนหนึ่งของนายบอนบอกน่ะแหละว่า เราดวงตก อะไรก็ชวดไปหมด ขนาดบอกให้นายบอนพาไปหาพี่ฮอลล์ ที่ ASTV นัดแจงให้มานั่งกินกาแฟด้วยกันที่ประตู 5 แม่งเอ้ย แค่นี้ยังชวดไปหมด ทั้งๆที่เราก็เดินสวนกะพี่ฮอลล์และเพื่อนคู่หูของนายบอนออกบ่อย โดยเฉพาะเพื่อนไอ้บอน ชอบเดินผ่านหน้าเราแล้วทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวให้เห็นตลอด ตั้งใจว่าจะคุยด้วย ก็ยังอดคุยจนได้ ชวดจริงๆเลย ....แต่ก้ไม่รู้ว่าจะได้ไป กทม. ให้ไอ้บอนนัดเจอได้อีกวันไหน ยอมรับตรงๆว่า ไม่กล้าเข้า กทม.ในช่วงนี้ เพื่อนๆที่ถูกพ่อแม่ห้ามไม่ให้ไป กทม.ก็ห่วง เพื่อนการ์ดที่อยู่ใน กทม. ก็ห่วง ขนาดที่มีเพื่อนคอยดูแลอยู่หลายคน ไอ้ นปก. มันยังเข้ามาตี ตอนนี้เหลือเพื่อนที่ติดตามแค่ไม่กี่คน จะไม่เละเหรอ ถ้าเจอกันซึ่งๆหน้าไม่เคยกลัว แต่พวกเลวนี่ มันชอบลอบกัดอยู่บ่อยๆ ตอนนี้ นอกจากต้องคอยสู้กับ นปก.แล้ว เราก็จะต้องคอยต่อสู้ด้านข้อมูลกับญาติพี่น้องของเพื่อนๆแนวร่วมที่เข้าไปชุมนุมกับเรา ทั้งที่แต่ก่อนญาติๆเหล่านั้นก็เปิดใจรับฟัง ยอมรับในการต่อสู้ของพันธมิตรนะ พอมีข่าวความรุนแรงเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ปลายเดือน ต.ค. ดูเหมือนว่าญาติๆเหล่านั้นจะเชื่อข่าวสารของ ฟรีทีวี และรัฐบาลมากกว่า แล้วยังมีข่าวทำลาย ใส่ร้ายพันธมิตรออกมาทุกวัน เราล่ะเหนื่อยจริงๆ เรื่องแรกยังชี้แจงไม่ทันจะเข้าใจกันทุกคน เรื่องที่ 2 -3 -4 ก็ตามมาอีก โอย ท่าทางจะแพ้เรื่องข้อมูลข่าวสารซะแล้วล่ะมั้ง
แต่ตอนนี้ก็พอที่จะอุ่นใจได้หน่อย กับไอเดียของไอ้รัตน์ที่ทำกลุ่ม pad-th นี้ขึ้นมา แล้วรวบรวมข้อมูลข่าวสารจากหลายแหล่งมาให้อ่านในที่เดียว เพื่อนเราคิดถูกจริงๆ เพราะถ้าจะให้ไปทำเวบไซต์ หรือเขียน blog แบบไอ้บอน ก็ยากเหมือนกัน ขนาดเปิดดูเวบผู้จัดการ หรือแค่เปิดอ่าน mblog ยังเข้าไม่ค่อยได้ เนตที่นี่ช้ามากๆ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่บ้านนอกจะได้ใช้เนตเร็วๆเหมือนใน กทม. ไม่รู้ต้องรออีกกี่ชาติ เปิดเข้าเวบนึงกว่าจะโหลดอะไรในหน้านั้นได้จนครบนั่งรอตั้ง 3-4 นาที กว่าจะได้อ่าน 1 หน้า รอนานมากๆ เดี๋ยวเนตก็หลุดไปเฉยๆ พอมาเป็น pad-th เออ โหลดง่ายดี เพราะมีแต่ตัวหนังสือให้อ่าน ไม่ค่อยมีรูปภาพ เหมาะกับการเปิดอ่านแต่ข้อมูลโดยเฉพาะ ชอบมากที่ให้เขียนอะไรก็ได้ แล้วส่งเมล์เข้ามา ง่ายกว่าเข้า mblog ตั้งเยอะ อยากจะให้เพื่อนช่วยเปิดเป็นกระดานข่าวเหมือนกัน แต่เอาแบบกลุ่มข่าว pad-th ดีกว่า เปิดอ่านทางเวบหรือให้ส่งข้อมูลมาทางอีเมล์ก็ได้ สะดวกมากๆ แม้จะมีแต่ตัวหนังสือ แต่ก๊ดีกว่าไม่มีข้อมูลอะไรให้อ่าน เราก้อยากเขียนบันทึก เขียนข้อมูลเหมือนกัน ไอ้บอนก็ชวนเขียน mblog แต่เข้า mblog แล้ว ยากมากๆ ตอนนี้คงต้องเขียนใส่ pad-th ดีกว่า เขียนได้เหมือนกันนี่นา ถ้าไอ้บอนเขียนบันทึก ก็บอกให้มันส่งเข้ามาใน pad-th ให้ได้อ่านที่นี่ด้วย
เรายอมรับว่า เหนื่อยยใจกับหลายเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเหมือนกัน แต่ถึงจะท้อแท้ แต่เราคงแพ้ไม่ได้ แม้ว่าตอนนี้ดูเหมือนจะแพ้ก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่ช่วยเราได้มากๆ คือ กำลังใจจากหลายคนที่เค้าเป็นห่วงเรา รวมทั้งคนที่ยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยหรือรู้จักหน้าตาของเราเลย คือ แจง เพื่อนคู่หูไอ้บอน กับน้อง nany ที่เราได้อ่านความเห็นของเค้าใน blog ของไอ้บอน 2 สาวนี่จะเขียนให้กำลังใจเราตลอดแต่เราก็ไม่ได้ตอบความเห็นของเค้าซักที อย่างแจง นี่ ขนาเราไม่อยากเปิดตัวให้เค้ารู้จัก ทั้งๆที่เดินสวนกันตั้งหลายครั้ง ความจริงเราก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะ ที่ทำตัวเหมือนคนลึกลับเกินไป ทั้งๆที่เค้าคอยให้กำลังใจเรามาตลอด ฝากคำพูดผ่านมาทางไอ้บอนก็หลายครั้ง เราเคยไปยืนดูเค้านั่งคุยกับคนอื่น ก็อยากเข้าไปนั่งคุยกะเค้าเหมือนกัน เพราะเค้าเป็นถึงเพื่อนคู่หูไอ้บอน ก็เท่ากับเป็นเพื่อนของเราด้วย แต่ก็ทำได้แค่คอยยืนดูแล เป็นการ์ดอยู่ห่างๆ เห็นเค้าคุยได้ยันสว่าง ไม่รู้คุยอะไรได้ทั้งคืน แต่ก็นับถือหัวใจของเค้านะ ที่แวะเวียนมาช่วยพันธมิตรหลายครั้ง ดูแล้ว แจงน่าจะเกิดเป็นผู้ชายนะ จะได้มาลุยกะไอ้พวก นปก.ด้วยกันมั่ง
อีกคนคือ น้อง nany ที่อยู่ร้อยเอ็ด ไอ้บอนบอกว่า น้องเค้าเป็นโรคตับ ตับอักเสบอะไรนี่แหละ ต้องคอยดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี เพราะจะป่วย ไม่สบายได้ง่ายมากๆ ขนาดเป็นพันธมิตรคนเดียวใน ดง นปก. nany ยังยืนหยัดหนักแน่นกับพันธมิตร หัวใจเข้มแข็งเหมือนแม่ยกพันธมิตรหลายคนจริงๆ ถ้ามีโอกาสได้ไปร้อยเอ็ดอยากจะแวะไปเจอตัวจริงบ้าง เห็นนายบอนเขียนใน blog ว่า น้องเค้าผมหยิก คงไม่หยิกเหมือนผู้หญิงคนนั้นที่ไปกับไอ้หนุ่มเภสัชหรอกนะ... โอยๆๆๆๆๆ ........ทั้งๆที่ 2 สาวนี่ไม่เคยได้เห็นหน้าเรา ยังติดตามและห่วงใยเรามาตลอด ให้กำลังใจมาตลอด แล้วทำไมคนที่เห็นหน้าเรา รู้จักเราดี ถึงทำกับเราอย่างไม่แยแสเลยนะ ทำไมไม่คิดเหมือนแจง กับ nany บ้างนะ
วันลอยกระทงปีนี้ เราคงได้แต่นั่งผิงไฟใต้แสงจันทร์คนเดียว ไม่มีคนลอยกระทงด้วยเหมือนปีก่อนๆ ขอให้เพื่อนๆ สนุกกับวันลอยกระทงนะ
สุวิทย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น