หากกาลิเลโอ นิวตัน ลาวัวซิเออร์ ผู้ได้ชื่อว่าเป็นบิดา แห่งวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ ได้มีโอกาสสนใจและประยุกต์
ปรัชญาหยิน-หยางของคัมภีร์อี-ชิงมาใช้กับแนวความคิด ของวิทยาการตะวันตกสักเล็กน้อย โลกของเราปัจจุบันคงจะน่าอยู่ และสมดุลเป็นธรรมชาติมากกว่านี้
สภาพสังคมปัจจุบันเป็นที่ยอมรับกันแล้วว่า ได้พัฒนาถึงจุดเสื่อม เกือบทุกระดับ ทุกสถาบัน
ตั้งแต่ระดับครอบครัวสู่ชุมชน สู่สถาบัน สู่สังคม สู่ประเทศ
ศาสตร์วิชาต่างๆ ที่เป็นรากฐานของแนวความคิดของเรา ความรู้เรื่องตัวของมนุษย์เรายังไม่เพียงพอ ไร้จุดหมาย
และใกล้สู่ทางตัน ทั้งนี้เพราะสิ่งประดิษฐ์ที่นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายได้ค้นคิดประดิษฐ์ขึ้นมานั้น
ไม่เพียงแต่มองข้ามธรรมชาติของมนุษย์เอง แล้วยังทำลายตนเองและสิ่งแวดล้อมในที่สุด
แนวความคิดที่เริ่มต้นของนักประดิษฐ์มักหวังผลเพียงเพื่อการตลาดและการทำกำไร โดยใช้อุบายทางการโฆษณาชวนเชื่อ และการอำนวยความสะดวก เพื่อสร้างความสุขชั่วครู่เท่านั้น สิ่งประดิษฐ์ที่ปรากฏในท้องตลาดมักสร้างภาพลวงตาจากจินตนาการ
ที่คิดไปเองและทฤษฎีที่ไร้ขอบเขตและเหนือ กฎเกณฑ์ธรรมชาติทั้งสิ้น
นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่ต่างคน ต่างคิด ต่างคนต่างมีหลักทฤษฎี ต่างสถาบัน ต่างอาจารย์ สิ่งที่นำเสนอแก่มวลชนมิก
เป็นเพียงขั้นทดลองและเกิดขึ้น ในห้องทดลองอันเป็นเพียงสภาวะจำลองขาดปัจจัยธรรม
ชาติครบองค์ประกอบ เหมือนคนแต่งเพลงรู้แต่เนื้อเพลง แต่ไม่รู้ตัวโน้ต ที่สำคัญที่สุดก็คือ ประดิษฐกรรมสมัยใหม่ทำลายภูมิคุ้มกันของคนทำให้คนอ่อนแอกว่าเดิม
ทั้งที่เรามีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน แต่ไฉนความเป็นมนุษย์กลับด้อยลงไป
การพัฒนาของยุคอุตสาหกรรมที่ต้องการสร้างผลผลิตที่สูงสุดโดยทำกำไร มากที่สุด เพื่อชักชวนคนให้หันมาใช้มากที่สุด
โดยไม่คำนึงถึงธาตุแท้ของมนุษย์ นี่คือยุคมืดของความถดถอยของภูมิปัญญามนุษย์
สิ่งสำคัญที่สุดที่เราทุกคนต้องเริ่มต้นทำก็คือ การปฏิบัติตนเองใหม่โดยหันกลับมาสร้างความเข้าใจ
กับสิ่งรอบๆ ตัว เพื่อค้นหาคำตอบที่แท้จริงให้กับชีวิต
โดยคุณ : วิทยาการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น