เขาลำบากยากเย็นเป็นเนืองนิตย์
ไม่เคยคิดเห่อเหิมเพิ่มพูนศักดิ์
อาศัยเคล้าคลอเคลียเคียงเมียรัก
จึงรู้จักอดออมถนอมใจ
เมียช่างงามล้ำเลิศประเสริฐแสน
ทนยากแร้นกับผัวไม่มั่วไหน
ชีวิตนี้มี หนึ่งไม่พึ่งใคร
ผัว_เมียให้คำมั่นคำสัญญา
แต่เวรกรรมนำไปให้อนาถ
ต้องนิราศขาดกันเลิกฝันหา
ผัวสร้างความลำเค็ญเย็นไม่มา
เมียวุ่นว้าอาวรณ์สังหรณ์มาน
ผัวเคยกลับมารับขวัญเป็นมั่นหมาย
ไม่เคยหายกายไกลไปจากบ้าน
ข้าวมื้อเย็นเห็นว่าจะมาทาน
ไม่คิดอ่านหาอื่นแอบชื่นเชย
ออกตามตัวผัวรักสลักจิต
พอไปพิศภาพผัววางตัวเฉย
ไม่หันหน้าหาเมียเสียบ้างเลย
สุขเขนย เย้ยหยันกันมิวาย
ร่ำโศกาถลาลับกลับไปบ้าน
ปลิดชีวิตอวสานไม่นานสาย
ผัวสร่างเมาเข้าบ้านสำราญกาย
สุขสุดท้าย..ที่ได้พบ.. คือศพเมีย...
บัญชา วงษ์พราหมณ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น