เพื่อนทุกข์แห่งโลก

ปรารถนาใดหรือจึงดื้อนัก
ให้รักกลับลาญผลาญหาย
ให้ชอบตอบชังกระทั่งวาย
สุดท้ายให้เกลียดกลับเลียดรัก

ปรารถนาใดหรือจึงดื้อคิด
เก็บนิดเก็บน้อย จนค่อยหนัก
แบกปัญญาสารพันยากฝันพัก
โง่นักหลงรู้ไม่ดูตน

ปรารถนาใดหนอในโลกหนึ่ง
โลกที่ลึกลึกซึ้งจนสับสน
โลกที่ตื้นตื้นเขินเสียเกินทน
โลกที่พ้นผ่านเพียงเสียงถอนใจ

เกิดกี่หนตายกี่หนบนทางนี้
เศร้ากี่ทีกี่สุขบนยุคสมัย
กี่สันติวิธีกี่ฟ้าชัย
กี่คุกขังหมองไหม้มืดทรมาน

สัตว์สังคมกี่ตัวที่หัวหมุน
ปี่สัตว์ป่าทารุณ เข่นสังหาร
กี่มนุษย์ช่วยเหลือจิตเจือจาน
กี่วิญญาณ ปลอบโลกกี่ย่ำยี

ปรารถนาใดหนอพ่อเพื่อนยาก
ประสงค์ใดแม่ขวัญพราก น้ำตาปรี่
เมื่อโลกฝันวันโน้นกับวันนี้
ไม่เห็นมีโลกฝันวันนั้นเลย

เราเหมือนล่วงคืนวันแห่งฝันร้าย
สู่ยุคมืดที่คล้ายจะเปิดเผย
สู่ยุคไทในชาติเช่นทาสเชลย
เราเหมือนเคยรับรู้และไม่รู้

ปรารถนาสิ่งใดในชีพเปล่า
ชีพที่บางพร่างเบาเหมือนฟองสบู่
ชีพที่มองเห็นได้เพราะตาดู
สัมผัสการดำรงอยู่ด้วยกายยัง

ฤามิปรารถนาแล้วสำหรับโลก
เข้าวิมุตติโลกุตรโยคลึกเกินหยั่ง
ยินกระซิบอยู่เพียงเสียงระฆัง
เคาะเรียกสู่ฝั่งนฤพาน

ฤายังปรารถนาทุกปรารถนา
เป็นนักสู้ผู้กล้าจนหน้ากร้าน
ตายสิบเกิดแสนเพื่อซมซาน
แพ้พับนับล้านโลกผลาญชัย

โอ้เพื่อนทุกข์แห่งโลกโลกแห่งทุกข์
โลกแห่งยุคละเมอเมื่อยามหลับ
ปรารถนาใดหนอคออ่อนพับ
สุดจะจับแม้ลมลอดหายใจ

เมื่อฟ้ารุ่งพรุ่งนี้ย่อมมีฝัน
แต่ฤากล้ายืนยันขวัญยุคสมัย
นอนผวาสะทกตระหนกใจ
นี่โลกไหนมนุษย์ไหนในโลกนี้

กานติ ณ ศรัทธา