เดี๋ยวเดี๋ยวให้ฉันนั้นหยุดเดี๋ยว
เร่งท่องเที่ยวไปถึงไหนหนอ
เดี๋ยว เดี๋ยวหยุดก่อนผ่อนแรงรอ
ฉันขอพักกายบนใบรับ
ที่พักตามทางว่างเสมอ
ฉันเจอรอยแห่งแมลงจับ
ฉันพบศพซากมากเกินนับ
ยามวับวงเจ้าเหนือหญ้ายาว
เห็นชัดสัตว์ร้ายในทุ่งสวย
ลึกด้วยคมเขี้ยววาบเรียวขาว
แดงแฉกลิ้นแลยผะแผล็บพราว
ฉัน หนาวฉันดื้อฉันยื้อยุด
เดี๋ยวเดี๋ยวให้ฉันนั้นหยุดเดี๋ยว
เปล่าเปลี่ยวในโลกลึกมืดสุด
กระพริบเต็มแรงให้แสงรุด
เถิดหยุดอย่าไปใกล้พง นั้น
โกศล กลมกล่อม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น