นกแก้วโอ้อวด
ตนเก่งยิ่งยวด
พูดแบบคนได้
นายรัก นักหนา
เดินมาทีไร
ต้องชมเสียงใส
แก้วจ๋าเก่งจริง
นกตัวอื่นๆ
แสนจะดาษดื่น
โง่เง่าอย่างยิ่ง
ร้องเสียงหนวกหู
ไม่อยู่นิ่งนิ่ง
น่าจับไปทิ้ง
เลี้ยงไว้ทำไม
นกฮุกได้ฟัง
จึงได้สอนสั่ง
เจ้าแก้วตัวใหญ่
ที่เจ้าว่าเจ๋ง
เก่งเกิน กว่าใคร
พูดจ้อเรื่อยไป
ตามเขารำพัน
นั่นหรือคือเก่ง แล้วเจ้าพูดเอง
ได้ไหมล่ะนั่น ไม่ต้องตามเขา
คิดเอาเองนั้น พูดได้ เหมือนกัน
หรือว่าอย่างไร
เจ้าแก้วนิ่งฟัง
แพ้เขาอย่างจัง
ยืดอกไม่ได้
ใครอยากก้าวหน้า
อย่าตามหลังใคร
คิดค้นสิ่งใหม่ ด้วยสมองตน
คิดก่อนทำก่อน ทุกขั้นทุกตอน
น่าทึ่งเหลือล้น
มัวลอกเลียนเขา เอาอย่างแต่ต้น
ชาตินี้ไม่พ้น ล้าหลัง เรื่อยไป
เด็กไทยวันนี้ คิดดูให้ดี
จะไปทางไหน
ภูมิปัญญาเรา ใช่เขลากว่าใคร
คิดพาชาติไป ให้ก้าวหน้าเอย
บุษบง โควินท์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น