++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2548

ที่นี่..ชนบท

นักร้อยถ้อยคำแห่งชนบท
ปรากฏอยู่ในใบไม้เขียว
อ่อน หวานในท่าดอกหญ้าเรียว
ปราดเปรียวไกวก้านเหนือธารนั้น

ที่นี่ยอดกวีอันเลื่องชื่อ
นั่งปล่อยมือหยุดเขียนจักเจียรฝัน
เพราะแลเห็นอักษรกาพย์กลอนประชัน
อยู่ในวันสวยงามแห่งความจริง

ได้ยิน ก.ไก่ยันตะวันรุ่ง
ได้เห็น ค.ควายทุ่งท่องเท้า วิ่ง
ได้ยล ฟ.ฟ้าคราม งามเพริศพริ้ง
ได้ น.นั่งพักพิงใต้ร่มไม้

ได้เห็น ล.ลิงโหนกระโจนเล่น
บนกิ่ง ย.ยางเห็นอยู่ใกล้ ใกล้
ฆ.ระฆังหง่างเหง่งร้องเพลงไป
บอกว่าอีกไม่ไกลมีโรงเรียน

มี ล.ลำ ค.คลองล่องสายใส
มี ร.เรือพายไปไม่เคย เปลี่ยน
มีทั้ง ป.ปลากดปลาตะเพียน
ต.ตะพาบเต่าเวียนเห็นทุกวัน

บ.ใบไม้ที่นี้ใบสีเขียว
กลาง ท.ทุ่งน่าเที่ยวถนอมขวัญ
ดอกโสนผลิบานเต็มย่านนั้น
สวยสีสันซาบซึ้งหวานถึงใจ

ม.เมืองหลวงเหลือพรั่นควันพิษพลุ่ง
นี่หรือคือเมืองกรุงอันยิ่ง ใหญ่
สมควรหรือชื่อเรียกศิวิไลซ์
เหมือนอกรุมขุมใต้ประตูนรก

สงสาร ด.เด็กแท้พ่อแม่นั้น
ยุ่งแต่เรื่องแข่งขันกัน ฉ. ฉก
ลูกหัวใจเปราะบางเพราะ ง.งก
อะไรปดป้องให้ จ.ใจนั้น

ที่นี่คือ ช.ชนบทกว้าง
มีเส้นทางทอดใกล้เพื่อใฝ่ ฝัน
มีน้ำใจเผื่อแผ่ให้แก่กัน
มี ค.คนสามัญค่อนแผ่นดิน

ปราศ ราหุล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น