เช้าฉันรอรถบัสป้ายบัสเลน
สองแถวเผ่นแซงสกัด จอดตัดหน้า
ตะโกนบอกจุดหมายซ้ำไปมา
ด้วยภาษาวิบัติเพื่อลัดความ
"ประตูเสีย เมียสั่ง"
คือที่นั่งจับจองว่าต้องห้าม
ท่อ ไอเสียเมียไม่สั่งดังตูมตาม
ขู่คำรามควันใส่พร้อมไอพิษ
เร่งเครื่องขยับเขยื้อน
กว่าจะเคลื่อนจากป้ายให้หงุดหงิด
หนึ่ง สอง สาม..สี่ ห้าคัน กระชั้นชิด
รถคันหลังก็หมดสิทธิ์ถูกปิดทาง
"ไปโรงเรียนจะไปสาย
บันไดท้ายยังมีที่ยังว่าง
โหนละลิ่วห้อยละล่องคล่องระวาง
นักเรียนบ้างครูบ้างตายช่างมัน
นิ้วสะกิด "ชิดหน่อยพี่"
กำหนดชี้และสั่งอย่างสั้นสั้น
หน้าเด็กเด็กแต่ร่างวางก้ามนั้น
แปลก เหมือนกันบังคับได้ไปทุกคน
"น้ำขึ้นให้รีบตัก"
สองแถวคลั่กถนนราวจ้าวถนน
ฉันคอยรถประจำทางอย่างอดทน
พร้อมฉงน กฏหมายทั้งหลายนัก
สายพร ปัทมเรขา..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น