ชัดเจน

เคยไหม มานั่งเพ่งพินิจ
ลึกในจิตลองจับความสับสน
เคยไหม ยิ่งคลำ ยิ่งจำนน
ยิ่งกลับจะอับจนกับตนเอง

นับตั้งแต่รู้ความตามประสา
เขียนหนังสือหนังหาเขาว่าเก่ง
ที่เขียนไปทั้งทั้งยังโคลงเคลง
จนพบว่าวังเวงหนอชีวิต

ไม่รู้สึกลึกซึ้งถึงความหมาย
เพียงยักย้ายภาษามาประดิษฐ์
ไม่รู้แจ้งประจักษ์เลยสักนิด
ฉวยความคิดคนอื่นมา ชื่นชม

ทั้งขี้ขลาดไม่อาจเผชิญทุกข์
กระโจนเข้าเคล้าคลุกแต่สุขสม
ยามเจ็บปวดไม่ยินยอมจะจ่อมจม
มัวโง่งมหงอยเหงาก็เฉา ตาย

จึงเหมือนสายลมฉิวเพียงผิวเผิน
ช่างอ่อนไหวใสสะเทิ้นเสียเหลือหลาย
แต่เหลือเชื่อเนื้อใจไม่ระคาย
ต้องยอมรับอับอายในความ จริง

นี่แหละที่ใครใครมองไม่เห็น
ที่แฝงเร้นซ่อนซุกในทุกสิ่ง
ที่ผู้อื่นไม่อาจมาพาดพิง
ที่ลึกยิ่งล้างยากกระชากใจ

แม้ยากเย็นก็เห็น ชัดถนัดแล้ว
จะล้างใจให้ผ่องแผ้วดั่งแก้วใส
จะเปิดรับซับโลกแม้โศกใด
จะสงสัยเสาะค้นจนเห็นจริง

วัน ณ จันทร์ธาร