สงสาร

ตาแวบฉายประกายหวามความรู้สึก
คนไม่นึกเริ่มสงสัยและไหวหวั่น
ท่าซึมซึมเหนื่อยท้อวันต่อวัน
มีจุดฝันทอคว้างแล้วจางไป

ดอกสงสารบานในใจนับไม่ถ้วน
เคยตีรวนกลับไม่กล้าเพราะตาไหว
อยาก เป็นคนซึ่งเธอซึ้งใจ
เผื่อจะให้คำปลอบขวัญสรรประจง

ว้าเหว่นักจักอยู่เย็นคอยเป็นเพื่อน
ถ้าเพริดนักจักคอยเตือนไม่ให้หลง
ถ้า อ่อนแอจะเสริมขวัญให้มั่นคง
ถ้างันงงจะช่วยนึกปรึกษางาน

อาจช่วยได้ไม่มาก- แต่อยากช่วย
และก็ด้วยความเข้าใจในทุกด้าน
แม้ เคยหวังความอ่อนไหวดอกไม้บาน
ก็อาจผ่านไปได้ไม่ยากนัก

ตาแวบฉายประกายหวามความรู้สึก
คนไม่นึกเริ่มสงสัยและไหวหนัก
หวาดหวั่นว่าอาจจะใช่ไฟแห่งรัก
และก็จักอาจไม่ใช่ได้เหมือนกัน

ขอให้เป็นความเข้าใจไม่รู้จบ
ร่วมสมทบเป็นสองแรงแสวงฝัน
บน เส้นทางเหน็บหนาวยาวอนันต์
ขอเธอมั่นด้วยพลังระหว่างเรา...

-- ชมจันทร์( สิงหาคม 2513)