ดึกหนาว..น้ำค้างตก
ใจสะทกอกสะท้าน
เยียบเย็นแผ่วหิน กังวาน
ประกาศเสียงน้ำค้างพรม
ยอดหญ้าเซาซบสลบไสล
สายลมพิรี้พิไรไห้ห่ม
โศกแล้วใจจะเปื่อยตม
เถ้าชีวิตทับถมดิน ทราย
น้ำค้างค้างใจเมื่อไรจะหยาด
ดาวยิ่งร่วงวาบวาดแล้ววิบหาย
ผืนดินรำพึงเพลงเดียวดาย
สายน้ำวังเวงไหลเยือก วิญญาณ...
รมณา โรชา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น