ถ้าเธอถามฉันว่า
ฉันเคยทุกข์สาหัสไหม
ฉันขอตอบเธอว่า
ทุกข์โทมนัสที่ฉันเคยพบ
มันหาคำบรรยายมิได้เลย
เพราะทุกข์ฉันมันเกินทุกข์
เจ็บยิ่งกว่าคำว่าเจ็บ
มืดมิดมากกว่าความ มืดมน
ใดใดในพื้นพิภพนี้
แต่ที่วันนี้ยังมีฉัน
พร้อมลมหายใจที่ลึกละเอียดอ่อน
และก้าวย่างที่สม่ำเสมอ
เพราะฉันเอาสิ่ง ร้ายที่แผ้วผ่าน
มาเป็นภักษาทิพย์
แห่งจิตวิญญาณ
อย่างยอมรับและกล้าเผชิญประจัญ
ฉันเลิกไขว่คว้าหารัก
ฉันเลิกวิ่งหนี จากเกลียด
ฉันเลิกสนใจคำชื่นชม
ฉันเลิกใยดีคำนินทา
ฉันเลิกตื่นเต้นต่อความสำเร็จ
และฉันก็เลิกเศร้าซึมต่อสิ่งพลั้งพลาด
ฉันเดินไปเรื่อยเรื่อยในมรรคา
สิ่งนั้นคือ
ความเข้าใจโลกและชีวิต
จุลธุลี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น