++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันจันทร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2548

ปิติแห่งปีกนกเปลี่ยวเปล่า


ยินดีอย่างยิ่งในรอคอย
ดอกไม้ดอกน้อยจะลอยไหว
ในบึงน้ำน้อยจะลอยไป
เรื่อยเรื่อยและเอื่อยให้สายลมล้อ

ภาคภูมิอย่างยิ่งในความแพ้
ปีกนกปรวนแปรจะปัดต่อ
กระพือข้ามแนวทุ่งที่รุ้งทอ
มิถึงรุ้งก็เพียงพอ และพอใจ


ไกลไปจากที่หมายมั่นก็ฝันว่า
แม้นได้ฝันอีกครา ถ้าฝันใหม่
ใกล้ก้ได้หากว่า ถ้าฝันไกล
หรือฝันดับจะลับไปก็ให้ลับ


จะภาคภูมิจะยินดีจะปีติ
ท่วงทำนองไม่รู้สิ ! กี่เพลงขับ
เพียงพอในความหมายทั้งพ่ายพับ
นับใหม่ ให้หนึ่งนับ ให้กัปกัลป์


อย่างเราอย่างมากก้ไร้
มากกว่านี้ก็หาไม่ ให้ผกผัน
ปีกนกเปลี่ยวเปล่า เราฝ่าฟัน
แนวทุ่งเหล่านั้น เราฝ่าไป


ยินดีแทบแย่ในแผลพร้อย
อิ่มเอมรอคอย ยังรอไหว
ดอกไม้ในบึงน้อยจะลอยไกล
เรื่อยเอื่อย เออ ! เรื่อยให้ไม่กลับมา


ปีติยิ่งนักในรักแพ้
เพียบพร้อมบาดแผลให้แลหา
ไกลจากที่หมายมั่นเพราะฝันมา
ว่าจะพบก็พบว่า ดังคาดไว้


มิมีสิ่งใดเหนือคาดการณ์
โลกคือลักษณาการอันพล่านไหว
คือบิดผันแผดเผาจนเร้าใจ
ที่สุดแล้วเนื้อในไม่ผิดคิด


ภาคภูมิอย่างยิ่ง ในความแพ้
...............................


ลายเคง ควนหัวครก


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น