เอ๋ย, บางท่านช่ำชองท่องกาลสถาน
ใน เบิกบาน,หม่นเศร้า ใน เงา,แสง
ยินยอมรับทุกปะทะการเสียดแทง
เลือกใช้อ่อนหรือแข็งกับเสียดทาน
หยดตัวเองกลางอารมณ์ระดมรุก
เปียกทุกข์สุขถึงสุดท้าย ที่สุด ผ่าน
ในสัมพันธ์วัตถุกับพลังงาน
ความขมหวานอยู่ตรงไหนในอะตอม
กระไรเลย... หากไม่ถามถึงความรัก
เข้มข้นคลั่กถึงกระจาย เป็นหย่อมๆ
ใครเลือก แบบขัดแย้ง,แบบสมยอม
ใครเลือกแบบประนีประนอม ทำไมฤา
ซ้ำซากไหม.. หากย้อนถามถึงคนเรา
จากใด เล่า ? และจะไปที่ไหนหรือ ?
บรรพชนล้วนก็เคย เป็น, อยู่, คือ
สายลมฮือพาเหล่าท่าน ไปใดแล้ว
ไม้หนึ่ง ก.กุนที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น