++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2548

รุ้งสายอันรายสรวง

อยากเติมฝันอันใฝ่เต็มไฟฝัน
ขอโลกนั้นหยุดสนิทสักนิด หนอ
หยุดแย่งผลคนผู้รู้จักพอ
ขอคิดขอเลิกฆ่าเลิกล่าคน

คงเห็นดอกหมอกได้เคลียไม้ดอก
หลายสิ่งงอกงามแง้มแต่งแต้มฉงน
แดดเช้าแบ่งสายบ่ายเบี่ยงฉายบน
จุมพิตม่านมัวมนหายหม่นมัว

หมู่ผึ้งซ้อนซ่อนซอนเกสรซาบ
ผีเสื้อทาบหนวดถูเรณูทั่ว
ภูมรีรี่รี้เสียงถี่ รัว
เฝ้าเกลือกบัวกลั้วใบแฝงใกล้บึง

ปักษาฉีกปีกโฉบลมโอบช่วย
พัดรรรทวยรวบถิ่นรรรรินถึง
ไหลล่องสู่, รู้สึกสุขลึกซึ้ง
กับสิ่ง ซึ่งสรรสร้างไม่สร่างซา

ถ้าหากใครใคร่ครวญรู้สวนใคร่
หันห่างไห้หาหรรษ์หื่นตัณหา
รู้ศัตรูรู้ตัดถอนอัตตา
ย่อมรู้ค่าของค่าปัญญา คิด

รู้รสฉ่ำธรรมชาติสะอาดโฉม
รู้เหนี่ยวโน้มสำนึกผนึกผนิด
รู้เก็บวันสรรทวีใส่ชีวิต
รู้เสริมจิตผสานใจรู้ใส่จำ

รู้เห็นด้านการดูรู้ สันโดษ
รู้แล่นโลดหลบเลี่ยงผลำเพลี่ยงถลำ
รู้ร้อนหนาว ก้าวหน้า รู้ฝ่านำ
รู้ถือธรรม ถือทาง แผ้วถางไท

รู้ร่วมฝันอันใฝ่ร่วมไฟ ฝัน
ต้องฝ่าฟันใฝ่ฝักสรรรักใฝ่
รู้ประจักษ์รักแจ้งโถแรงใจ
เพราะไร้รักจักไร้หัวใจสู้

คมทวน คันธนู

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น