..เธอไม่ได้มีเพียงสอง

..เธอไม่ได้มีเพียงสอง
เมื่อเธอกลับจากเกาหลี
มีเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งไม่เป็นที่ต้องการที่นั่น
ขณะที่เด็กผู้ชายเป็นที่ต้องการเสมอ
เป็นวันที่หนาวเหน็บ
ท่ามกลางความเงียบของระฆังที่โบสถ์
ในคืนที่ปราศจากสายลม
นั่นกล้องจับภาพเราไว้
ใบหน้าดั่งดวงจันทร์ของเหมยปิง
นัยน์ตาสีช๊อคโกแลต
เด็กน้อยในบทกวีที่หวานปนขม
ในอ้อมกอดของฉัน
ยังไม่มีภาษาสื่อสารระหว่างเรา
ลิ้นของฉันพันกัน
ยามเมื่อฉันฝึกหัดทักทายเธอ
คำพูดพลันแตกสลายมลายไป
คล้ายถุงลูกหินที่แตกออก
ฉันผูกโบว์ผ้าไหม
ที่อาบไออุ่นจากมือฉัน
ไว้บนศรีษะของเธอ

เจ.เอ.ทอตส์
(บันทึกในวันไปรับเด็กกำพร้า จากสถานสงเคราะห์...)