หวังมุ้งมิ้งเรไรร้องก้องเซ้งแซ่
พ่อกับแม่กลับจากนามาถึงบ้าน
แม่ เข้าครัวหุงหารับประทาน
พี่หลวงต้มน้ำตาลข้างลอมซัง
เสียงพ่อเฒ่ากราวบทลูกคู่รับ
เป็นบทขับเล่าเรื่องแต่เบื้อง หลัง
น้องตัวนุ้ยชายหญิงนั่งนิ่งฟัง
นิยายดังครั้งแม่เฒ่ายังสาวพริ้ง
เอมข้าวค่ำพ่อผลัดผ้าคว้าคันเบ็ด
ไส้เดือน เด็ดเกี่ยวปักไว้ชายตะหลิง
คลองหน้าบ้านแหล่งอาหารชีวิตจริง
ไม่ทอดทิ้งคนขยันให้งันตาย
แว่วเสียงแม่โก้บอกไป บ้านน้า
ตอโพรกแชบไปนาอย่าให้สาย
เสร็จบิ้งใหญ่ไปช่วยงานเขาสักงาย
บอกเขาด้วยหวันซ้ายช้ายกูค่อยไปน้ำ ในคลองต้องลมระเรื่อยเฉื่อย
เป็นคลื่นเอื่อยน้อยน้อยทยอยไล่
เดือนดวงเสี้ยวลอยต่ำเห็นรำไร
ทุกคนเริ่มหลับไหลราตรี ยาว
เสียงสอกแสกข้างลอมซังพ่อนั่งจ้อง
กุมลูกซองตะคอกเสียงทุ่มห้าว
เณรกับแฟนค่อยค่อยย่อมมองตาวาว
ซุบซิบบอกพ่ออย่าฉาวนี่บ่าวเอง
เกษม ทิพย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น