การเผยแพร่สารสนเทศด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพระสงฆ์ในจังหวัดสกลนคร

วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม 2538


วนิดา บิดร ( 2538/ 128-133) ศึกษาเรื่องการเผยแพร่สารสนเทศด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพระสงฆ์ใน จังหวัดสกลนคร ผลการศึกษาพบว่าแหล่งสารสนเทศเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมที่พระสงฆ์ กลุ่มตัวอย่างได้รับได้จากโทรทัศน์มากที่สุด ได้จากการพูดคุยและการสังเกตน้อยที่สุด ระดับการเผยแพร่เนื้อหาสารสนเทศของพระสงฆ์โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ระดับการปฏิบัติเกี่ยวกับวิธีการเผยแพร่สารสนเทศของพระสงฆ์ โดยส่วนรวมอยู่ในระดับน้อย ซึ่งวิธีการเผยแพร่สารสนเทศที่ปฏิบัติอยู่ในระดับปานกลาง คือ การพูดคุยในโอกาสต่างๆ การแสดงปาฐกถาและการบรรยายการเทศนาสั่งสอน และวิธีการเผยแพร่สารสนเทศที่ปฏิบัติในระดับน้อยที่สุด คือการใช้ภาพโฆษณา การฉายภาพสไลด์ ระดับการใช้สื่อเพื่อการเผยแพร่สารสนเทศของพระสงฆ์ โดยส่วนรวมอยู่ในระดับน้อย คือ วิทยุหรือหอกระจายข่าว ป้ายประกาศ นิทรรศการ เทปโทรทัศน์ และสื่อที่ใช้เผยแพร่สารสนเทศในระดับน้อยที่สุด คือ สไลด์ ปัญหาในการเผยแพร่สารสนเทศด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพระสงฆ์ในจังหวัด สกลนครที่พบมากที่สุด คือ ปัญหาพระสงฆ์ขาดหนังสือ เอกสาร คู่มือ ที่มีเนื้อหาด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมคิดเป็นร้อยละ 77.80 และปัญหาที่พบน้อยที่สุด คือ ปัญหาพระสงฆ์ไม่มีความรู้ ความเข้าใจ ในเรื่องการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม คิดเป็นร้อยละ 35.40