หากรักเป็นเช่นฝนหล่นจากฟ้า
ชั่วชีวาคงสดใสในสายฝน
หากรักเป็นดั่งลมหนาวคราวเคล้าปน
กับลมฝนรักคงอุ่นจุนเจือใจ
เมื่อรักใครบางคนที่ทนรัก
ยากจะหักความคิดถึงคะนึงหาย
ยากจะบอกว่ารักสักเท่าไร
เอื้อนเอ่ยได้แค่กับตนเพียงคนเดียว
เพราะเขาไปไม่หยุดสุดขอบฟ้า
เกินตามหาด้วยใจรักหนักแน่นเหนียว
รู้ไว้เถิดว่ายังรักภักดิ์ใจเดียว
ถึงเพียงเสี้ยวรู้ได้ว่าใครคอย
ฑิฆัมพร ชาลีกุล
ลงตีพิมพ์ในคอลัมภ์ "รินฝัน"
หญิงไทยรายปักษ์ ฉบับที่ 521
กาลเวลาไม่ได้บอกว่าใครคือเพื่อนแท้
ความเป็นจริงมีเพียงแต่ความห่วงหา
จริงใจ ให้กำลังใจตลอดเวลา
แค่นี้ก็อาจเรียกได้ว่าเพื่อนจริง
ความรู้สคก แค่มีคนคิดถึง
เป็นคนคนหนึ่งที่ไม่เคยถูกทิ้ง
ห่างกันบ้าง ในบางเวลาความเป็นจริง
แต่ยังมีเธอให้ใจพักพิงตลอดมา
หน่า/ดอกฝิ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น