ยังขัดข้องหมองใจให้ประวิง
กลัวไม่จริงดังวาจาจะพาอาย
รักแล้วรานหาญหักให้รักห่วงว่ารักจริงกลัวจะทิ้งไม่ยาวยืด
เป็นรักลวงอกคงแยกแตกสลาย
หวังครองคู่ครูเกษตรเป็นเขตตาย
แต่ไม่วายหวั่นจิตคิดระแวง
พอจางจืดเกรงจะคลายรีบหน่ายแหนง
พี่เงาะว่าน้องศรัทธาอยู่พอแรง
แต่แคลงกลัวพี่เงาะไม่เหมาะใจ
อันความดีที่พี่ปองน้องมีอยู่วาจาสัตย์สารพัดเป็นสัตย์สิ้น
พอเคียงคู่ดังที่เคยเฉลยๆข
ไม่กลับกลอกอีกดีนอกดีใน
จงแจ้งใจเถิดพี่ขาอย่าอาวรณ์
หลุดจากลิ้นแล้วมิคลายถ่ายเทถอน
หากสมรักรักแน่นไม่แคลนคลอน
รักแน่นอนแนบแน่นแม้นชีวัน
ใจคุณชายเกรงจะหน่ายไม่แน่แน่วจะเชื่อนักกลัวจักระทมถ้อย
รักหนึ่งแล้วกลัวเป็นสองหมองใจฉัน
น้ำตาตกอกเต้นไม่เว้นวัน
ต้องตื้นตันตกพุ่มม่ายเสียดายนวล
น้ำตาย้อยโหยไห้อาลัยหวน
ไม่มีสุขทุกข์ใจให้รัญจวน
หลงคำชวนเชิงชายไม่วายตรม
หากแน่ชัดอย่านิ่งอัดให้แน่นอกมาลัยทองน้องร้อยไว้คอยรับ
จงหยิบยกความสัตย์จัดให้สม
อธิษฐานตั้งไว้ในอารมณ์
คงได้ชมสมหวังดังวจี
หากระยับแน่ใจไม่หน่ายหนี
มาเรือนน้องพี่ไม่ต้องออกตีคลี
คุณพ่อมีธิดาเดี่ยวคนเดียวเอย
รจนา อาจฤทธิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น