แผ่วแผ่วกลิ่นหอมฟุ่งกับสายลม
ผสานผสมกลิ่นหอมของพฤกษา
กลิ่นแผ่วแผ่วหวานหวานเนิ่นนานมา
หอมยิ่งกว่ากลิ่นใดในแดนดิน
ความหอมหวานชวนใจให้หลงรัก
อยากรู้จักโหยหาไม่จบสิ้น
หอมนักหอมอยากดมดอมอยากดื่มกิน
ชื่นชมกลิ่นความฝันสักคราใจ
ยิ่งลมโชยยิ่งโปรยกลิ่นถวิลหอม
อยากใต่ตอมกลิ่นหอมที่ฝันใฝ่
ตะเกียกตะกายไขว่คว้าสุดแรงใจ
แต่ไฉนยิ่งห่างไกลไปทุกที
หอมเอยหอมหอใมถวิลกลิ่นความฝัน
หอมทุกวันทุกเดือนที่เคลื่อนที่
ยิ่งหอมมาก เสียแรงมากไปทุกที
หอมอย่างนี้ทุ่มเททั้งกายใจ
ความหอมหวนชวนใจให้หลงรัก
หอมสลักปักจิตผิดไฉน
หอมจริงหอม หอมกลิ่น ความฝันใคร
ช่างแน่ไซร้หอมกลิ่นความฝันตน
หลงความหอมเหมือนหลงสิ่งประหลาด
ไม้กลัวขลาดความโหดร้ายกลัวหมองหม่น
ตะเกียกตะกาย สูดความหอมความฝันตน
ยอมเจ็บทนไม่ขอร้างว่างฝันเลย
จิรา กัณถมะเสลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น