++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

รัก..รัก

คิดถึงทำไมก็ไม่รู้
คิดถึงอย่างดูไม่มีเหตุผล
คิดถึงเกินกว่าที่จะทน
คิดถึงจนไม่รู้ว่าทำไม

ไม่รู้ว่ารักยังเหมือนเก่า
ความผูกพันระหว่างเรายังคงเหมือนเดิยหรือไม่
วันเวลาเนิ่นนานอาจทำให้เธอเปลี่ยนไป
นานจน....อาจมีใครอีกคน

แม้...เราจะต้องจากกันไป
ดั่งสายลมพัดผ่านไปไกลเกินฝัน
ฟ้าเปลี่ยนสีกี่สีทุกคืนวัน
รักเท่าใดก็เท่านั้น เหมือนเดิม

ขอบคุณ...ขอบคุณ ที่มีใจ
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่ดีที่มีให้
ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไร
แต่..รู้ไว้..ว่า..ยัง......รักเธอ

: รัก__คำนี้มีค่ายิ่งจริงๆนะ
เธอ__ละจ๊ะคิดว่ามันสำคัญไฉน
ชั่ว__ชีวันฉันขอฝากรักจากใจ
กาล__เวลานานเท่าใดฉันไม่แคร์

(ลองอ่านแนวตั้งดูครับ)

เวิ้งน้ำกว้างใหญ่
เหนือขึ้นไปเป็นท้องฟ้า
ไกลที่สุดสายตา
ดังน้ำฟ้ามาจรดกัน
ความจริงนั้นไม่มี
ตรงที่สุดสายตานั่น
น้ำฟ้าต่างระดับกัน
มีความว่างกั้นอยู่ตรงกลาง
คงเหมือนเธอและฉัน
มีความไม่เข้าใจกันกั้นขวาง
ต่างคนต่างมองเป็นสองทาง
เกิดเป็นช่องว่างระหว่างสองใจ

นิรนาม

+ + + + + + + + + + + + + + + +
คนจุดตะเกียง : กลุ่มคนอยากเขียนในสิ่งที่อยากถ่ายทอดโดยไร้ขีดจำกัด
ทุกเรื่องที่อยากสื่อสารจากใจ

เชิญร่วมโหวต ศิลปินลูกทุ่งหญิงไทยในดวงใจของคุณ
http://onknow.blogspot.com/2007/05/blog-post_241.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น