ผมและเธอร่วมงานกันนานอยู่
นับเป็นผู้ใกล้ชิดสนิทสนม
ต่างอยู่ เดียวเปลี่ยวใจไร้คู่ชม
หัวใจผมวุ่นว้าทุกครามอง
ความเป็นเพื่อนเลือนลามเป็นความรัก
แต่ปากหนักเก็บไว้จน ใจหมอง
มิกล้าเอ่ยเผยความตามทำนอง
ได้แต่ปองใจฝันทุกวันมา
เธองามเพียบเรียบร้อยชดช้อยยิ่ง
เป็นยอดหญิงวงค์ยูงที่สูงค่า
ผมคนจนด้อยนักเพียงศักดิ์กา
เอาน้ำยาที่ไหนไปบอกรัก
เธอขับเก๋งมาทำงานปาน ดอกฟ้า
ผมโหนมากับสองแถวใจแป้วหนัก
เธอมีบ้านโอ่อ่าสง่านัก
ผมยังพักห้องแบ่งเช่าน่าเศร้าใจ
เงิน เดือนผมไม่ชนเดือนเหมือนฟ้าแกล้ง
โชคลาภแล้งวิปริตผิดไฉน
แต่กระนั้นพบหน้าเธอคราใด
เธอยิ้มให้โอภาเอื้อ อารี
แล้ววันนี้..ตัดสินใจเข้าใกล้ชิด
ระงับจิตจะเอ่ยปากยยากเหลือที่
เธอสบตายิ้มให้ด้วยไมตรี
ผมได้ที สุดปลื้มขอยืมตังค์
" แอ๊ด อัจฉริยะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น