ดวงดาวพราวเวหา..
ฉันหมายตาจับจ้องเดือน..
ฉันหวังฉันเป็นเพื่อน..
ลอยแล่นเลื่อนโพยมเคียง
ย่ำค่ำค่อนคืนเหงา
คิดถึงเราไร้คู่เคียง
เวิ้งฟ้าคราใกล้เที่ยง..
จันทร์เจ้าเลี่ยงไม่เยี่ยมกราย...
ลมหนาวสิพัดโลม..
ยังเคยได้ห่มทั้งใจกาย
เคยนำพามาแหนงหน่าย..
แสนเสียดายสายใจหม่น..
ดึกดื่นคืนนี้หนาว..
แสงสกาวแกมกมล
น้ำค้างกลางแก้มหล่น..
ฉันพร่ำบ่นไห้หาเดือน...
"ดนัย ฮันตระกูล"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น