ขอบคุณกับรักที่มอบให้
ขอบใจที่มันเป็นแค่ฝัน
หากความจริงที่นิรันดร์
ความว่าฉันต้องเข้านอน
อูด อูด อูด
น้องพร
นอนให้หลับสนิทเถิด พ่อนกน้อย
ราตรีคล้อยขับทาง ให้ห่างฝัน
พรุ่งนี้แจ้ง ต้องสู้แรงแสงตะวัน
ขอให้ฝัน เป็นจริงเถิด นะนกนัอย
เบิร์ด
หากถามว่าโกรธหรือไม่
คงตอบได้ง่ายง่านว่า "เปล่า"
แต่ความรู้สึกระหว่างเรา
ดังเงา....ยากอธิบาย
น้องวรรณ
ป่านนี้จะหลับตาลงหรือยัง
มีเวลานั่งคิดถึงกันบ้างไหม
ทุกข์ร้อนบ้างหรือปล่าวประการใด
ห่วงนะห่วงใยเสมอมา
ไม่มีคำหวานมาฝาก
มีเพรียงคิดถึงมากพอไหมหรือแค่นั้นน้อยไป เปลี่ยนเป็น
รักคึดถึงห่วงใย ก็คงจะพอ นะ
น้องป้อม
กลับบ้าน
เป็นภาพไหวอยู่หว่างกลางความเหงา
ฟ้าสีจืดชืดหม่นปนทึมเทา
ทาบทิวเขาครึ้มเขียวดูเดียวดาย
อยากให้ลมลู่ริ้วทิวไม้ราบ
และนกฉาบเฉวียนวกผกผันผาย
ลอยฉวัดกวัดกวักเหมือนทักทาย
บรรเลงร่ายรู้รับการกลับมา
และเผยผ่านม่านทิพย์ขลิบทองคลี่
กางไมตรีต้อนรับระยับหล้า
โรยตลบอบอุ่นมามุ่นฟ้า
สำรวลร่าเริงรับสำหรับเรา
เพื่อชวยชื่นรื่นล้นสุคนธรส
อาบโอสถเอิบซับความอับเฉา
เติมให้เข้มความหลังครั้งวัยเยาว์
ปลิดความเปล่าเปลี่ยวให้ลอยลิบ
ในคำนึงซึ้งหวามกับความเหงา
ภพเพริศเพราพลันเลือนเยือนฝันดิบ
ไร้นกน้อยลอยสนานในม่านทิพย์
ใจเราจิบรสจืดความมืดมน
ควันไฟลอยอ้อยอิ่งทิ้งทิวไม้
เป็นภาพไหวอยู่ห่างหว่างเวหน
ใจเราถามความเงียบเพียบมณฑล
จะนำตนตากหน้ามาบ้านใคร
๒๕ปี คำหยาด
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
+ + + + + + + + + + + + + + + +
คนจุดตะเกียง : กลุ่มคนอยากเขียนในสิ่งที่อยากถ่ายทอดโดยไร้ขีดจำกัด
ทุกเรื่องที่อยากสื่อสารจากใจ
เชิญร่วมโหวต ศิลปินลูกทุ่งหญิงไทยในดวงใจของคุณ
http://onknow.blogspot.com/2007/05/blog-post_241.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น