ก็เหงาเหงาจนหวั่นไหว
แก่นนแกร่งเข้มแข็งเกินใคร
ก็ยังหวั่นใจดเมื่อไกลกัน
ฟากฟ้าฝั่งโน้นเหงาไหม
ดึกแล้วมีใครจะกล่อมขวัญ
ใครจะร้องเพลงแห่งความผูกพัน
ดวงดาวพราวฝันจะแบ่งปันให้ใคร
คล้ายชีวิตขาดอะไรไปบางอย่างมากมายความคิดถึงแสนลึกซึ้ง
หยดน้ำใสสายบางระรินไหล
ความเดียวดายปนเปื้อนละอองใจ
เกินไกลกว่าไกลใดที่ไกลเกิน
จะตราตรึงเติมไว้ไม่ห่างเหิน
ทุกความเหงาเร้าใจจะเผชิญ
ก้าวเดินไปด้วยใจฉันนอันนมั่นคง
.อัชพร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น