เพราะชีวิต
ไม่ได้เจอความหวานตลอดเวลา
แล้วความรักก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่มีหลายรสชาติปนกันไป
ทั้งหวานและขม
ด้วยเหตุนี้จึงมีบ้างในบางวัน
ที่มีเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกรักกันน้อยลง
และในนาทีที่รักน้อย เรามักเข้าใจว่าหมดรัก
คนหลายคนจึงเลิกกันไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
หรือเพราะความเก็บกดที่อดทนมานาน
ความหวานเปลี่ยนเป็นความขมมากขึ้นทุกวัน
จนใครคนใดคนหนึ่งทนต่อไปไม่ไหว
เพราะเราเอาแต่รับความรักแต่ไม่เคยให้
รสหวานมันจึงหมดไปในวันหนึ่ง
คลอดเวลาที่คบกัน..เราอาจอยู่กับความเคยชิน
และเห็นว่าสิ่งดีๆ ที่อีกฝ่ายทำให้นั้นมันคือหน้าที่
ต่อให้อีกฝ่ายทำดีแค่ไหน
หรือคงความรักเอาไว้ที่เดิม
ความรัก..ความหวังดี
ก็ยังกลายเป็นความเคยชินในสายตาอีกฝ่าย
สำหรับฉันเอง ฉันกล้าที่จะยอมรับว่า..
บางวันฉันรักเธอน้อยลง
และบางวันฉันก็รู้สึกเหมือนกันว่า...
วันนี้เธอไม่ค่อยรักฉันเลย
แล้วก็เกิดช่องว่างระหว่างเราสองคน
แต่เพราะไม่อยากเสียเธอไป
"ทุกครั้งที่เริ่มรู้สึกว่าเธอไม่รัก
ฉันจะหันกลับไปรักเธอมากขึ้น
เพื่อเตือนหัวใจของเธอให้รู้ว่า
ฉันยังมีความรักให้เธอเสมอ
แล้วเธอจะหมดรักคนที่รักเธอได้ลงคอเชียวหรือ"
ชอบมากเลยฮะเขียนได้ดี ^^
ตอบลบขอบคุณค่ะตั้งใจให้คนที่มีความรักอ่านกันค่ะ
ตอบลบ