++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2550

งานเลี้ยงรุ่นกับมิตรภาพที่สะดุดลง

งานเลี้ยงรุ่นเพื่อนสมัยมัธยม
กว่าจะรวมตัวกันได้สักครั้ง รอแล้วรอเล่า
ด้วยต่างคนต่างแยกย้ายเดินไปตามทางชีวิตของตน
กว่าจะได้วันเวลาที่ว่างตรงกันสักครั้ง ลุ้นแล้วลุ้นอีก



โต้โผที่จัดงายเลี้ยงรุ่น
เตรียมงานจนเหนื่อย..
แต่ชื่นใจที่เพื่อนมาร่วมงานได้ส่วนหนึ่ง..แม้ไม่ทั้งหมดก็ตาม

แม้จะเคยอยู่ห้องเดียวกัน
ก็ใช่ว่าทุกคนจะสนิทกันทั้งหมด
บางคนรับนิสัยบางอย่างของเพื่อนไม่ได้

เมื่อเจอหน้ากัน ต่างพูดคุยถึงความสำเร็จในชีวิต และทรัพย์สินที่หามาได้
เมื่อสอบถามอีกฝ่าย ที่เลือกทางเดินชีวิตที่เหมาะสมกับตัวเอง
เพื่อนผู้หวังดี แย้งว่า ทำไมไม่เลือกไปทำงานนั้นล่ะ
....รวยกว่า เงินมากกนั้นอีก

หากไม่คิดมาก งานเลี้ยงรุ่นสำหรับหลายคน เป็นช่วงเวลาที่หลายคนอยากให้มีบ่อยๆ
แต่ทัศนคติที่ต่างกันเรื่อยๆ
ทำให้งานเลี้ยงรุ่น เป็นงานที่ใครบางคนอยากปฏิเสธ

เพียงการได้พบเพื่อนที่สนิทคุ้นเคยเพียงไม่กี่คน
..กลับมีคุณค่า..
และเติมเต็มกำลังใจในชีวิตมากกว่า
การพบเพื่อนกลุ่มใหญ่ทั้งรุ่น.......

3 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ12 เมษายน 2550 เวลา 01:13

    งาน เลี้ยงรุ่นเป็นดาบ 2 คมนะคะ เกิดทั้งผลดีและผลเสีย บางครั้งอวดร่ำ อวดรวย ทำตัวไฮโซกับเพื่อน ๆๆ ข่มเพื่อน ทำเหมือนการริษยาในละครน้ำเน่า จริง ๆ จุดประสงค์ของการเลี้ยงรุ่นคือการสอบถามสารทุกข์สุขดิบ การย้อนเวลาไปเป็นเด็ก ประมาณนั้นมากกว่า ///// อย่างของรีย์นั้นมีเช่นกันคะ แต่เป็นการพบกันเฉพาะกลุ่มที่สนิทมากกว่าคะ สนุกดีไม่ต้องมาอวดเบ่งบารีทั้งอำนจเงินทอง ความรู้ และอะไรอีกหลายอย่าง

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ12 เมษายน 2550 เวลา 01:36

    บางคนเป็นได้แค่คนรู้จัก ไม่นับเป็นเพื่อนค่ะ :)

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ12 เมษายน 2550 เวลา 01:54

    นิยามหนึ่งของงานเลี้ยงรุ่นก็คือ 'การเผชิญหน้ากับความแก่ระหว่างกันและกันของเพื่อนฝูง' // แต่อ้ายความแก่ที่ว่านี้ จะแก่หน้าแก่ตา หรือแก่วัดแก่วา ก็พิจารณาเป็นรายบุคคลไป.....ที่สำคัญ งานเลี้ยงรุ่นทำให้เราค้นพบว่า ตอนเรียนหนังสือ เราไม่ได้เรียนอยู่คนเดียว

    ตอบลบ