งานวันฌาปนกิจศพของเพื่อนที่เก็บไว้กว่า 3 ปี เลื่อนเป็นวันที่ 6 เม.ย.2550 นี้ เพราะทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องสะดวกในวันนี้มากกว่าวันที่ 10 เม.ย.50
เพื่อนจากภาคใต้ ซึ่งในปัจจุบัน มาทำงานที่ กทม. พึ่งทราบข่าวทางโทรศัพท์
คุณอภิสิทธิ์ เดชสุวรรณ หรือ บอย ซึ่งเป็นเพื่อนแท้ของคุณพิมพ์จันทร์มานับตั้งแต่สมัยเรียนระดับปริญญาตรี ไปเข้าค่ายฝึกงานที่ภูเก็ต คบหากันมานาน ปรึกษาหารือกันทุกเรื่อง
แม้จะเรียนอยู่คนละภูมิภาค อยู่ที่ค่ายเพียงไม่กี่วัน แต่ระยะเวลาเพียงแค่นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับการค้นพบ “มิตรแท้”
เมื่ออุบัติเหตุเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ทำให้เกิดความรู้สึกสะดุดทางความรู้สึก เพื่อนแท้ที่เคยคุยกันได้ทุกเรื่อง หายไป
คุณบอยตั้งใจไว้ว่า เขาจะต้องมาร่วมงานฌาปนกิจศพคุณพิมพ์จันทร์ที่อุบลราชธานีให้ได้
เสียดายที่คนจุดตะเกียงไปร่วมงานนี้ไม่ได้ ทั้งๆที่อยากไปใจจะขาด
เพราะมีโอกาสได้ทำความรู้จัก ติดต่อกับคุณบอยทาง internet และมือถือ
ได้สัมผัสความคิด ความรู้สึก และตัวตนของเขาหลายอย่าง จนอยากพบเจอตัวจริงสักครั้ง
อยากพบคนที่เป็นเพื่อนแท้ของคุณพิมพ์
ตัวเองซึ่งรู้จักพิมพ์มาก่อน เรียนด้วยกันที่เดียวกัน ใกล้ๆกันแท้ๆ กลับไม่ค่อยใส่ใจ เป็นเพื่อนที่ดีของพิมพ์ได้
เพราะแต่เดิม.....มองคนที่เปลือกนอกเท่านั้น!!!
เมื่อวันเวลาผ่านไปหลายปี ตัวเองจึงรู้สึกถึงเนื้อในที่แท้จริงของพิมพ์
ในขณะที่คุณบอย รู้จักสิ่งเหล่านี้ ภายในเวลาไม่กี่วันเท่านั้น
เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ในช่วงเวลาที่เกิดเหตุที่ไม่คาดฝัน หลายคนช็อค
คุณบอยเขียนบันทึกถอดหัวใจ ส่งเมล์ไปให้หลายคนอ่าน
หลายคนร่วมร่ำไห้...
จนมีโอกาสได้มารู้จักกันผ่านทางตัวอักษรที่เขียนผ่านบันทึก
ณ เวลานั้น คนจุดตะเกียงได้ช่วยเยียวยา ให้กำลังใจ หัวใจของผู้ชายคนนี้ ที่กำลังช้ำใจ อ่อนล้า โรยแรง
กว่าจะกลับมาเข้มแข็งได้ ใช้เวลานานพอสมควรทีเดียว
แต่อย่างน้อยก็ถือว่า ได้ช่วยทำหน้าที่ส่วนหนึ่งแทนเพื่อน
หน้าที่ที่พิมพ์เคยทำ ... ให้กำลังใจ คำแนะนำแก่เพื่อนยามที่มีปัญหาชีวิต คับข้องใจมาตลอด
แม้อาจจะทำได้ไม่ดีเทียบเท่ากับพิมพ์ก็ตาม
ณ วันนี้ ในวันที่หัวใจของบอยเข้มแข็งดังเดิม.. หรือยิ่งกว่าเดิม
เพื่อนแท้คนนี้จากภาคใต้ จะได้กลับมาพบกับเพื่อนแท้จากภาคอีสานอีกครั้ง
พิมพ์เคยไปเยี่ยมบอยถึงบ้านเกิดมาแล้ว
คราวนี้ คุณบอยจะได้ไปเยี่ยมพิมพ์ที่บ้านเกิดบ้าง
แม้จะเป็นการไปพบกับร่างไร้วิญญาณบนเชิงตะกอนก็ตาม
พร้อมดอกไม้จันทน์ที่บรรจงวางลงไป
อาจไม่มีใครเข้าใจความผูกพันของเพื่อนแท้คู่นี้
..แต่
สำหรับเพื่อนอีกคนที่นั่งเขียนบันทึกชิ้นนี้ ที่ไม่สามารถไปร่วมงานที่อยากไปนี้ไม่ได้
เพราะสุขภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวย ทั้งๆที่อยากไปใจจะขาด....
ได้แต่บอกว่า....
.....สู่สุคติเถิดเพื่อน.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น