พฤติกรรมการครอบครองเป็นเจ้าของนั้นเป็นดั่งรูปแบบหนึ่งของบาปอันร้ายแรง

มหาตมาคานธีเคยกล่าวเอาไว้ครั้งหนึ่งว่า สำหรับท่านแล้ว พฤติกรรมการครอบครองเป็นเจ้าของนั้นเป็นดั่งรูปแบบหนึ่งของบาปอันร้ายแรง ท่านกล่าวว่า ท่านไม่อาจครอบครองสิ่งใด เว้นแต่ว่าทุกๆคนที่ต้องการในสิ่งนั้นจะมีมันแล้วเหมือนๆกัน แต่เพราะว่ามันไม่อาจเป็นไปได้ ท่านจึงรู้สึกว่าการครอบครองสิ่งใดๆของท่านจะต้องแบกเอาความสำนึกผิดดั่งว่าเป็นการละเมิดต่อศีลธรรม หรือบาปอันร้ายแรง

หลายๆครั้งที่เราถูกทำให้มืดบอดด้วยความปรารถนาที่จะครอบครองนี้ จนถึงขั้นที่เราลืมแม้กระทั่งว่าเราคือใคร อย่างไรก็ตาม วันหนึ่งเราแต่ละคนก็ต้องจากไปด้วยมือเปล่า เราไม่อาจที่จะเหลือไว้แม้แต่ร่างของเรา ไม่มีสิ่งใดที่เราสามารถทำได้เลย เกี่ยวกับการครอบครองเป็นเจ้าของของเรา ในคราวที่เราต้องจากไป

บุคคลยิ่งละวางมากเขาก็กลับได้รับมาก หรือที่พูดเป็นสำนวนง่ายๆว่า น้อยนั่นแหละคือมาก บุคคลที่ถูกคุมขังหรือเป็นทุกข์ร้อนจากสิ่งต่างๆ ควรไตร่ตรองในเรื่องนี้อย่างจริงจังว่า การไม่ครอบครองนั้นยังหมายความว่า เมื่อใดที่เธอไม่ถือเอาความเป็นเจ้าของในสิ่งใดๆเลย เมื่อนั้นแหละ ทุกสรรพสิ่งในโลกจะเป็นของเธอ”

'"'''