เรื่องตาย เรื่องหวังของคนยังไม่ตาย
เข้าไปใน http://EzineArticles.com/?expert=Bronnie_Ware เป็นบทความสั้นๆที่อ่านแล้วได้คิด... คนเราถ้าไม่กลัวตาย หรือ ใกล้จะตาย จะคิดจะทำอะไรได้เยอะ เหมือนกับที่สตีฟ จอบส์ เคยพูดว่า.. อยู่วันนี้ให้เหมือนกับจะตายในวันรุ่งขึ้น ไม่มีผิด มันเป็นความหมายของความกล้าหาญของคนจริง คำว่า “กล้า” นั้นดูเหมือนจะเป็น “ที่รู้” แต่มันไม่เคยเป็น “การรู้” ซึ่งหมายถึงการทำได้ด้วย คนที่ไม่ได้กำลังจะตายอย่างเราๆ คงต้องถามตัวเองว่า กล้าไหม ...
bronnie ware ได้ดูแลผู้ป่วยที่รู้ตัวแน่ๆว่าไม่ได้กลับบ้านตัวเป็นๆ คุณคนนี้เป็นหลายอย่าง.. เป็นทั้งนักเขียน นักร้อง แต่ที่ดี คือ เป็นนักสังเกตุชีวิต .....เธอพูดคุยกับบรรดาผู้ป่วยใกล้ตาย ใกล้ตายจริงจริง...ประมาณสามถึงสิบสองอาทิตย์ก่อนตาย เห็นความเปลี่ยนแปลง เห็นความหลากหลายของอารมณ์ แต่ในที่สุดทุกคนกลับผ่านไปอย่างชิวๆ เติบโตสมวัยใกล้ตาย!
สำคัญอยู่ตรงนี้.... ตรงที่คำถามเกี่ยวกับ สิ่งใดที่ยังเสียใจ หรือ อะไรที่อยากประพฤติแตกต่างก่อนตาย ประมาณว่า สิ่งเสียใจก่อนเสียชีวิต... คุณคนนี้ พบว่ามีเหมือนๆกัน 5 อย่าง 5 ความหวังที่คนเสียใจที่ไม่ได้ทำก่อนตาย...
1. ความกล้าในการมีชีวิตที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง ไม่ใช่การมีชีวิตบนความคาดหวังของคนอื่น.... แสบเข้าไปถึงทรวงจริงจริงค่ะ คุณเขาว่าเป็น the most common regret of all คิดว่ามันจริงๆด้วยนะว่าคนสูญเสียความฝัน ไม่ต้องยิ่งใหญ่ แค่ฝันเล็กๆน้อยๆที่อยากเป็น อยากทำแล้วไม่ได้ทำ ไม่ได้เป็น หรืออยากกินแล้วไม่ได้กิน มันเจ็บจริงจริง แค่คิดว่าทำไมเราต้องมีชีวิตอยู่บนความคาดหวังของคนอื่น (ที่อาจไม่ใช่คนอื่นคนไกล) และคิดอีกว่า ทำไมต้องคาดหวังกับเรา (วะ) อันนี้หนัก.... ที่จริงก็รู้ตัวกันทุกคนหละนะว่าตัวเองเป็นยังไง (กำเมืองว่า มันมีหั้นอย่าง) มันอยู่ที่การเลือก จะเลือก หรือ ไม่เลือกก็แปลว่าเลือกแล้ว.... บางทีมานั่งนึกดูก็เศร้าหน่อยๆว่าทำไมเรายอม ยอมได้ไง ยอมให้หลายคน หลายสิ่งมามีอิทธิพลต่อการกระทำของเรา ไม่ว่าดีหรือไม่ดี ท้ายสุดเราก็รับผิดชอบเองอยู่ดี ไม่เห็นจะมีใครมาร่วมรับด้วย ทุกคนก็สนใจอยู่กับเรื่องตัวเอง เฮ้อ นาทีนี้ยังไม่สายเพราะยังไม่ตาย... ชอบที่คุณเขาว่า คนที่ยังอยู่ดีๆนั้น มีอิสระภาพ แต่น้อยคนจะระลึกได้ เมื่อใกล้ตายจึงค่อยสำนึก แหม..คมขาดเลยอันนี้
2. ความหวังที่ว่าไม่ได้ทำงานมากจนเกินไป อันนี้คลาสสิกเลย..จะเอาเงินไปทำไมตั้งมากมายจนเสียช่วงเวลาเก็บดอกไม้ ชื่นชมคนอยู่ใกล้ อยู่ไกล ปรีดากับประสบการณ์ชีวิต หฤหรรษ์กับโลก.. เที่ยวบ้าง มีโอกาสควรคว้า ทำงานอย่างเดียวจะบ้าเอานะ เราต้องการเงินมากขนาดนั้นเลยหรือ ต้องเก็บเงินเยอะๆหรือจึงจะมีความสุข เหนื่อยนะ เหนื่อย.. ชีวิตตามอำเภอใจ มีอะไรอีกมาก แต่เวลาสั้นลงทุกที ใช้เวลาคุณภาพกับครอบครัวจะดีกว่า.. แม้จะปวดหัว แต่ก็จะได้ไม่เสียใจ
3. ความกล้าที่จะแสดงความรู้สึกอันแท้จริง.... สะใจคนไทย ชอบประนีประนอม กลัวเสียความสัมพันธ์ กลายเป็นคนกลางๆ (เคยเขียนไปทีนึงแล้วว่า..อย่าเทา อย่ากลาง มันน่าเบื่อ..ชัดๆไปเลย) เป็นตัวของตัวเองได้ก็เป็นไป คนอื่นก็คือคนอื่นวันยังค่ำ เหมือนท่านวรบูรณ์ว่า เรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องของเรา เราคุมจิตตัวเองยังไม่ได้เลย (และไม่ควรคิดจะคุมด้วย เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ยิ่งคุมยิ่งจะงง) เปลี่ยนเป็นซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเอง น่าจะดีเมื่อยังมีชีวิต ตายแล้วอดนะ คุณเขาว่าเป็นการยกระดับความสัมพันธ์ (โห...) และ either way, you win.. ชอบมาก
4. ความหวังว่าจะอยู่ใกล้ชิดกับเพื่อน...โดยเฉพาะเพื่อนเก่าเก็บ เก็บจนเก่า บางทีจนตายจาก อาจไม่เจอกัน อันนี้ไม่ค่อยอิน..เพราะอยู่กับเพื่อนเยอะมาก วันแม่ วันพ่อ วันลูก..ไปกับเพื่อน เฮ้อ.. เพิ่งจะมาอินตอนเจอแฟนฉัน แฟนเก่าที่ไม่ได้เจอมา 30 ปี นานมาก นานจนไม่คิดว่าจะได้เจอ มันเป็นช่วงเวลาที่คิดได้เลยว่าไม่ควรขาดกันนานขนาดนี้ ได้คุยกันก็มีความสุขมาก เสียดายเวลา แต่ไม่เป็นไรยังไม่ตาย ต้องเจอกันอีกให้ได้ ต้องติดตามต่อเนื่อง ไม่ปล่อยแน่ๆ เผื่อใครเป็นอะไรไปจะได้ส่งกำลังใจ นี่เป็นบุญคุณของการสื่อสารแบบใหม่ social network ที่ทำให้หากันจนเจอ... ไม่ใช่แฟนอย่างเดียวนะ มันยังมีเพื่อนแบบหนุ่มเมืองตาก หรือ น้องนรกเมืองขอนแก่น ที่ยังไงก็ต้องเจอกันซักวัน.. ก่อนที่ใครจะเป็นอะไรไปก่อน.. ไม่มัน ก็เรา.. ความตายเป็นเรื่องธรรมชาติ คนชอบคิดว่าอัปมงคล ไม่เห็นอับตรงไหน เกิดมาใครมันก็ตายทั้งนั้น ก่อนตายเจอกันอีกหน่อย ชีวิตสดชื่นขึ้นเยอะ
5. สุดท้ายแล้ว...ความสุขในชีวิตน่าจะมากกว่านี้ คุณเขาว่า happiness is a choice ชีวิตที่มีความสุขเป็นชีวิตเลือกได้ อยู่ที่จะเลือกหรือเปล่าเท่านั้น อยู่ใน comfort zone มากมาก ระวังต้องใส่ comfort ก่อนวัยอันควร จะกลัวอะไรกับการเปลี่ยนแปลง ต้องกล้าๆหน่อยนะ ไม่งั้น ไม่หลุด ความดันขึ้น มีชีวิตที่มีสีสรร ไปในที่ที่อยากไป ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำและอยากทำ ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุข มันจะเสียหายอะไรนักหนา จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ลองถามตัวเองว่า ถ้าจะตายอยากเจอหน้าใครบ้างก่อนจะไปลับ คำตอบก็อยู่ที่ตัวเอง อย่าโกหกก็ใช้ได้..
คุณเขาจบว่า life is a choice และ it is YOUR life จงเลือกแบบมีสติ เลือกอย่างฉลาด เลือกอย่างซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ท้ายสุด เลือกที่จะมีความสุข.. ขออีกที ตัวใครตัวมันค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น