มีพระราชาองค์หนึ่ง อยู่เมืองไม่มีชื่อแห่งหนึ่ง ทรงประชวรด้วยพระโรคประหลาดอย่างหนึ่ง คือปวดพระเศียรเจ็ดปี เจ็ดเดือน เจ็ดวัน ไม่หายสักที
พระองค์ทรงกุ้มพระทัย (ไม่มีล.ลิง) หมอหลวงไม่รู้กี่หมอต่อกี่หมอจนปัญญา ไม่สามารถรักษาพระโรคให้หายขาดได้
วันหนึ่ง มีหมอหนุ่มคนหนึ่งเข้าเฝ้า รับอาสาจะถวายการรักษาให้พระราชาทรงหายประชวร พระองค์ทรงเห็นว่าหมอแกยังหนุ่มมาก ประสบการณ์น้อยคงไม่มีปัญญา จึงไม่ทรงอนุญาตในเบื้องต้น
แต่หมอหนุ่มก็กราบทูลยืนยันว่า เขามีวิธีรักษาแน่นอน ถ้าไม่สามารถถวายการรักษาให้ทรงหายขาดจะขอถวายชีวิต หนักแน่นขนาดนั้นเชียว พระราชาทรงยินยอมให้เขาตรวจพระอาการ
หมอหนุ่มผู้มาดมั่นเหมือน สตีฟ จ็อบส์ กราบทูลว่า "ถ้าพระองค์ทรงสวมใส่เสื้อของคนที่มีความสุขที่สุดในโลก สามวันสามคืน โดยไม่ถอดเลย พระอาการประหลาดที่เป็นอยู่จะหายขาดสิ้น"
ง่ายดายอะไรเช่นนั้น พระราชาทรงดีพระทัย รับสั่งให้มหาดเล็กเจ็ดคนออกหาเสื้อของคนที่มีความสุขที่สุดในโลกมาภายในเจ็ดวัน ไม่เช่นนั้นจะประหารชีวิต
มหาดเล็กทั้งเจ็ดตรงไปยังบ้านเสนาบดี (เพราะคิดเอาว่าคนที่มีอำนาจมากคงมีความสุขมาก) ถามว่าท่านมีความสุขไหม (ถ้าได้คำตอบว่ามี จะได้ขอเสื้อมาถวายพระราชา)
เสนาบดีสั่นศีรษะ พูดพลางถอนหายใจว่า "ถามอะไรบ้าๆ เก้าอี้ผมจะถูกเลื่อยขาเมื่อไหร่ยังไม่รู้เลย จะมีความสุขมาจากไหน"
ทั้งเจ็ดไม่รีรอรีบลาเสนาบดีไป เข้าไปถามอาเสี่ยพันล้านว่า มีความสุขดีอยู่หรือ
อาเสี่ยบอกว่า ตอนนี้บ้านเมืองกำลังวุ่นวาย หุ้นเหิ้นตกฉิบหายวายวอด ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปแย่แน่นอน
ทั้งเจ็ดจึงลาอาเสี่ยไปตระเวนหาคนที่มีความสุขที่สุดในโลก หกวันผ่านไปย่างเข้าวันที่เจ็ดก็ยังหาไม่พบ จึงเดินคอตกกลับวัง เพื่อรับโทษจากพระราชา
ทันใดนั้นทั้งเจ็ดก็หูผึ่ง ได้ยินเสียงเพลงจากปากของขอทานคนหนึ่งข้างทาง ไอ้หมอนี่คงมีความสุขแน่ๆ จึงตะโกนถามว่า
"มีความสุขจริงนะเพื่อน"
ไอ้หมอนั่นตอบว่า "แน่นอน ไม่มีใครจะสุขเท่ากับข้าแน่วันนี้"
ทั้งเจ็ดกระโดดถึงตัวพูดว่า "เอาเสื้อมานี่" แต่แล้วก็ชะงัก เจ้าหมอนั่นไม่มีเสื้อใส่
วันนั้นแกโชคดี ขอไส้กรอกได้สองสามชิ้น จึงดีใจร้องเพลงพลางย่างไส้กรอกไปด้วยความสุข (นิทานฝรั่งครับ)
เมื่อพระราชาทรงทราบว่า คนที่มีความสุขที่สุด ไม่มีกระทั่งเสื้อ จึงเกิด "ปัญญา" (เข้าใจ) เมื่อเข้าใจก็เลยปลงได้ โรคประหลาดก็หายวันหายคืน
ฟ้าสางเมื่อใกล้ค่ำ/เสฐียรพงษ์ วรรณปก
ข่าวสดออนไลน์, 16 มกราคม 2557
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น